Kampie.info

Reisverslag Laos / Cambodja



vlag Laos

Week 1

Van 12 december 2007 tot en met 10 januari 2008 heb ik een 30-daagse rondreis door Laos en Cambodja gemaakt. Deze reis heb ik geboekt bij Sawadee in Amsterdam. Op deze pagina staat een verslag de eerste week van deze reis.


Links naar aanvullende informatie:

Akha

Ban Houay Xai

Foto's

Khmu

Luang Nam Tha

Vieng Phouka

Woensdag 12 december 2007 - Via Frankfurt met een nachtvlucht naar Bangkok

Buiten is het nog donker als 's ochtends om kwart over vijf mijn wekker afloopt. Een half uurtje later stopt er een treintaxi voor de deur die mij naar het station brengt. Hier neem ik even later de trein naar Schiphol. Keurig volgens dienstregeling - het kan dus wel - stopt de trein om tien over half acht op station Schiphol. Ik loop naar de vertrekhal waar een medewerkster van Sawadee al klaar staat met de tickets. Bij het inchecken probeer ik voor alle vluchten een plaats met extra beenruimte te krijgen. Dat is voor iemand die zoals ik ruim twee meter lang is zeker geen overbodige luxe. Gelukkig is er zowel voor de vlucht van Schiphol naar Frankfurt als ook voor de aansluitende vlucht naar Bangkok een plek met extra beenruimte beschikbaar. Alleen voor de laatste vlucht van Bangkok naar Chiang Rai kan ik op Schiphol nog geen 'lengtevriendelijke' plaats krijgen omdat ik pas in Bangkok de instapkaart voor deze vlucht zal krijgen. Na het inchecken is het tijd om te gaan ontbijten. Op Schiphol koop ik voor € 10,50 een gote koffie, een croissantje ham/kaas en een pistoletje met vlees. Later deze reis zal ik in Laos en Cambodja voor veel minder geld veel lekkerder ontbijten.

Met een kleine vertraging begint het vliegtuig iets over elven aan de vlucht naar Frankfurt waar we ongeveer vijftig minuten later landen. Als ik hier wil inchecken ziet een attente medewerkster van Thai Air dat ik - ondanks eerdere toezegging op Schiphol - geen plaats met extra beenruimte heb. Ik krijg van haar een nieuwe instapkaart voor een plaats met meer beenruimte. En dat is niet gelogen. Ik zit direct bij de nooduitgang en kan mijn benen zelfs languit strekken. Heerlijk! Na een lichte maaltijd zet ik de leuning van mijn stoel iets achterover, doe mijn ogen dicht en probeer wat te slapen. Dat lukt niet echt. Ik zie het buiten snel donker worden en als ik mijn horloge al vast op de lokale tijd in Bangkok zet is het snel .....

Donderdag 13 december 2007 - Via Chiang Rai naar Chiang Khong

Rond half acht landen we op het vliegveld van Bangkok. Hier moet ik eerst nog even een instapkaart regelen voor de vlucht naar Chiang Rai. Helaas lukt het nu niet om bij het inchecken een plaats met extra beenruimte te regelen. Eenmaal in het vliegtuig vraag ik een stewardess of er iets geregeld kan worden. En gelukkig blijkt dat mogelijk. Nadat alle passagiers ingestapt zijn blijkt er voor in het vliegtuig en plek vrij met iets meer beenruimte waardoor ik toch nog redelijk comfortabel naar Chiang Rai vlieg. Na een uur vliegen landen we op het vliegveld van Chiang Rai.

Hier staat Karin - de reisbegeleidster van Sawadee - al op de groep te wachten. Even snel wat Euro's wisselen en dan op pad. Of toch niet? Een van de andere groepsleden poetst op het vliegveld haar bril door midden en voordat we verder gaan moet eerst de bril gemaakt worden.

Mekong
Uitzicht op de Mekong (met aan de overkant Laos) vanuit het hotel in Chiang Rai.

Samen met iemand van de lokale crew neemt zij een taxi en gaat op zoek naar een plaatselijke opticien om de bril te repareren. Als even later de bril weer op haar neus staat rijden we in ongeveer een uur naar Chiang Khong. Hier komen we aan het begin van de middag aan. Karin vertelt hier al een aantal zaken over de reis en in het bijzonder over de trekking die we gaan maken. Het blijkt dat die tot voor kort als extreem zwaar werd ervaren. Daarom is de trekking onlangs aangepast waardoor die nu een stuk lichter is. Misschien wel te licht, maar er wordt nog naar het juiste evenwicht gezocht.

's Middags wandel ik wat door Chiang Rai, een leuk dorpje aan de oever van de Mekong. De sfeer is er gemoedelijk en de mensen zijn vriendelijk. Wat mij vooral opvalt is dat ik op straat (bijna) niet wordt aangesproken door allerlei souvenir verkopers. 's Avonds eten we als groep in het hotel waarna ik vroeg naar bed ga na een lange en vermoeiende dag.

Vrijdag 14 december 2007 - Over de Mekong naar Laos

Bootjes op de Mekong
Bootjes op de Mekong.

Na een eerste nacht in Thailand waarin ik ondanks het erg harde bed vrij goed heb geslapen wordt ik 's ochtends in alle vroegte gewekt door een concert van alle plaatselijke hanen. Na in het hotel ontbeten te hebben lopen we met de hele groep naar de Mekong. Aan de Thaise kant van de rivier vul ik een uitreisformulier in waarvoor ik 'als beloning' een stempel in mijn paspoort krijg. Na de grensformaliteiten met de Thaise douane afgehandeld te hebben steken we in kleine en vooral erg smalle bootjes de Mekong over. Als we op de andere oever staan, staan we op Laotiaans grondgebied. Maar om het land in te mogen moeten ook hier weer formulieren ingevuld worden en ook hier bestaat de 'beloning' uit een stempel in het paspoort. Pas als ook deze formaliteiten zijn afgehandeld mogen we het Laos in.

Vanuit Ban Houay Xai rijden we per bus naar Vieng Phouka. Een rit die normaal gesproken ongeveer drie uur zou duren. Wij zullen er iets langer over doen omdat wij onderweg een paar tussenstops zullen maken. De eerste tussenstop is een lunchstop bij een verlaten marktplaats. Omdat er onderweg geen betere lunchgelegenheden zijn heeft iedereen in Ban Houay Xai inkopen gedaan voor de lunch. Zelf heb ik een paar belegde baquettes en een blikje cola gekocht. Een eenvoudige lunch die mij erg goed smaakt. Na de lunch rijden we over een goede, vrij recent geasfalteerde, weg verder in de richting van Vieng Phouka. In de loop van de middag maken we een fotostop bij een klein dorpje. Hier ervaar ik voor het eerst het voordeel dat je met een digitale camera de 'foto' kunt laten zien aan mensen. Hierdoor ben ik ineens niet meer de vreemde buitenlander de met een vreemde zwarte doos vreemde dingen loopt te doen, maar een vreemde buitenlander die de gezichten van mensen op een klein schermpje kan laten zien. Vooral kinderen maar ook volwassenen vinden dat heel interessant. Na de fotostop beginnen we aan het laatste deel van de rit naar ons guesthouse in Vieng Phouka.

Guesthouse in Vieng Phouka
Ons guesthouse in Vieng Phouka

Ons guesthouse ligt een eindje buiten het dorp midden tussen de bergen. Het is een eenvoudig guesthouse waar maar een paar uur per dag stroom is. Dat wil zeggen, er is alleen elektriciteit als de aggregaat aan staat. Dan heb je ook direct verplicht licht op de kamer, want schakelaars (en ook stopcontacten) ontbreken. Stromend water is er slechts in beperkte mate. Op de 'badkamer' is één kraan. Hiermee vul ik een grote emmer met water dat ik vervolgens met een beker over mijn hoofd giet als ik mij wil douchen.

Zaterdag 15 december 2007 - wandelen naar en slapen in een Akha dorp

's Ochtends om half zeven wordt de aggregaat aangezet waardoor het licht in de kamer automatisch aan gaat. Tijd om de rugzak weer in te pakken. Of beter gezegd, tijd om de rugzakken in te pakken. In een kleine rugzak stop ik alle spullen die ik de komende twee dagen tijdens de trekking nodig denk te hebben. De grote rugzak met de rest van mijn bagage blijft achter in het guesthouse. Vanaf het guesthouse rijden we in ongeveer een half uur in een paar songthaews songthaewnaar het dorpje waar de trekking begint. Om ongeveer half elf beginnen we te lopenover een vrij brede zandweg door een licht glooiend terrein. Even later moeten we door een rivier oversteken maar omdat we midden in de droge tijd zitten staat het water in de rivier laag en komt het niet verder dan kniehoogte. Na ongeveer anderhalf uur gelopen te hebben is het tijd om te gaan lunchen. Een paar dragers loopt het bos in en komt terug met een aantal grote bananenbladeren. Deze worden op de grond gelegd waarna het eten op de bladeren wordt gelegd. We gaan met z'n allen rond de bladeren zitten en genieten van een heerlijke lunch in een mooie omgeving. Na de lunch wandelen we verder. We lopen de hele tijd over een goede zandweg in een licht glooiend terrein. Pas aan het eind wordt de wandeling iets zwaarder als er een paar stevige klimmen in de weg zitten. Iets over tweeën komen we aan bij het Akha dorp waar we de nacht door zullen brengen. Van hieruit is het nog mogelijk om een wandeling naar een kleine waterval te maken. In deze droge tijd verwacht ik daar niet al te veel van en ik besluit daarom in het dorp te blijven om de in het dorp spelende kinderen op de foto te zetten. Dat valt nog niet mee omdat de kinderen hard weglopen als ze mij met mijn grote camera zien. Als ik even later met een kleine compact camera het dorp in loop gaat het iets beter, maar de kinderen blijven behoorlijk cameraschuw.


Naast het huisje waar een deel van de groep vannacht zal slapen en gebruik makend van meubilair uit het plaatselijke schooltje genieten we aan het begin van de avond van de maaltijd die de dragers voor ons hebben klaargemaakt. We eten kip, maar dat is voor ons geen verrassing. Aan het eind van de middag kwamen een paar dragers namelijk met een levende kip uit het dorp. Deze werd vervolgens door gedood door haar op te hangen. Een in onze westerse ogen een nogal wrede manier om een kip te doden, maar de Laotianen geloven dat dit de smaak ten goede komt. Na het eten wandel ik samen met een aantal andere groepsleden en onze lokale gids naar het dorp in. Samen met Lian, Niels en Paul zal ik bij een Akha familie in huis slapen. Als we hier om acht uur aankomen ligt de hele familie al in bed. Vader, moeder en een paar kleine kinderen allemaal samen in één groot bed. Als wij binnenkomen worden de kinderen wakker en begroeten ons met een collectief 'Sabaydee' (hallo, goedendag). We groeten het terug. Dit vinden de kinderen erg leuk en het blijft dan ook niet bij één begroeting. We rollen onze slaapzakken uit, hangen onze klamboes op en gaan ondanks het vroege tijdstip slapen.

Zondag 16 december 2007 - Wandelen door de heuvels van Noord-Laos

Het begint al bijna gewoon te worden om 's ochtends gewekt te worden door het gekraai van alle plaatselijke hanen (en dat zijn er veel!). Rond zes uur staan we op, pakken onze spullen weer in en nemen afscheid van ons gastgezin. Na eerst nog even door het dorp gewandeld te hebben gaan we ontbijten. Daarna beginnen we aan de tweede dag van de trekking. Eerst lopen we een stuk terug over de weg waarover we gisteren naar het dorp toe gelopen zijn. Na een paar uur lopen verlaten we deze brede zandweg en lopen we verder over een smal kronkelig pad door een bamboebos. Hoewel dit iets zwaarder is dan het lopen over de brede zandweg, vind ik het nog steeds geen zware trekking. Wel kan ik mij heel goed voorstellen dat het in de natte tijd heel wat zwaarder is om over dit pad te lopen. Maar ja, we zitten nu midden in de droge tijd en dus is er geen sprake van tot de enkels wegzakken in de modder of uitglijden over de gladde modderige ondergrond.

Khmu woning in het noorden van Laos
Woning van het gastgezin in het tweede dorp

Rond het middaguur zijn we aan het eind van het kronkelige paadje en na een paar rijstvelden overgestoken te zijn komen we bij een kleine overkapping. Hier lunchen we en opnieuw smaakt de lunch mij erg goed. Na de lunch blijkt het nog maar een klein stukje te zijn naar het dorp waar we de komende nacht zullen slapen. De mensen in dit dorp zijn Khmu. Net als de Akha is dit een van de vele minderheidsgroepen die in Laos leven. Het valt mij op dat de mensen in dit dorp veel opener en spontaner zijn dan de Akha in het vorige dorp. Wat wel hetzelfde is, is dat ook in dit dorp weer allerlei dieren los rondlopen. Varkens, honden, kippen, eenden en karbouwen (waterbuffels) leven er samen met de mensen. In het dorp is geen ander stromend water dan het water in de rivier waaraan het dorpje ligt. Omdat ik onder het stof zit ga naar de rivier om mij te wassen. Niet dat het erg lang helpt, maar ik voel me in elk geval eventjes fris en schoon. De rest van de middag doe ik weinig meer. Dat wil zeggen, ik wandel wat door het dorp en verwonder mij over alles wat ik om mij heen zie. De dorpelingen op hun beurt verbaren zich over de 2,04 meter lange 'falang' (blanke / buitenlander) die door hun dorp loopt. 's Avonds eten we op een open plek tussen een paar huizen in het dorp. Hier blijkt opnieuw dat Nederlanders slechte zangers zijn al valt Paul's 'Pingpong-song' bij de dorpelingen erg in de smaak. Opnieuw ga ik 's avonds erg vroeg slapen. Dit keer slaap ik samen met Debby, Theo en Jan bij een familie in huis.

Maandag 17 december 2007 - Terug naar Vieng Phouka

Laos
Khmu dorp in het noorden van Laos

De dag begint met een kleine teleurstelling. Er zijn maar een paar plaatselijke hanen actief waardoor het gebruikelijke ochtendconcert een beetje tegen valt. Of viel het nu juist mee? Na in het dorp ontbeten te hebben beginnen we aan de derde en tevens laatste dag van de trekking. Jammer genoeg lopen we vandaag alleen over paden en wegen waar we al eerder zijn geweest. eerst lopen we naelijk terug over het smalle kronkelpad naar de brede zandweg waarna we over de zandweg terug lopen naar de rivier waar we op de eerste dag van de trekking doorheen gewaad zijn. Na opnieuw door het ondiepe water gelopen te zijn eindigt de trekking. Nadat we even hebben gewacht komen er drie songthaews die ons terug brengen naar het guesthouse in Vieng Phouka waar we het grootste gedeelte van onze bagage achtergelaten hebben. Na een laatste lunch met alle dragers bij het guesthouse loop ik het dorp in. Vieng Phouka blijkt een leuk dorp zonder echte bezienswaardigheden. Als in terug loop naar het guesthouse blijf ik midden op een brug even staan om van het uitzicht te genieten. Terwijl ik daar zo sta komen er een paar schoolmeisjes aan. Zij lopen aan 'mijn' kant van de brug (de enige kant waar een voetpad is) maar als ze mij zien staan aarzelen ze. Er wordt overlegd en kennelijk durven ze het niet aan om vlak langs zo'n lange buitenlander te lopen. Dus lopen ze terug naar het begin van de brug, steken de weg over en steken aan de andere kant van de weg de brug over. Terug bij het guesthouse ga ik mij douchen. Dat wil zeggen dat ik met een beker water uit een grote emmer schep en dit over mijn hoofd giet. Na deze verfrissende douche pak ik mijn rugzak al vast in. Morgen is het immers al weer tijd om verder Laos in te trekken.

Dinsdag 18 december 2007 - Onderweg naar Luang Nam Tha op bezoek bij Laenthen en Khmu

's Ochtends om half zeven wordt de aggregaat gestart en gaat het licht op mijn kamer aan. Kortom, tijd om op te staan. Als ik net naast het bed sta gaat het licht ineens weer uit hoewel ik op de achtergrond de aggregaat nog hoor brommen. Ik zet mijn hoofdlampje op mijn hoofd en loop de donkere 'badkamer' in. Hier zie ik hoe een enorm grote spin zich uit de voeten maakt. Hij blijft zitten op de wand net achter het hurktoillet. Als ik even later op mijn hurken zit, dan hoop ik dat hij daar ook blijft zitten. Om acht uur verlaten we Vieng Phouka en gaan op weg naar Luang Nam Tha. Onderweg naar Luang Nam Tha stoppen

Laos

we bij een klein dorpje waar twee minderheden - de Laenthen en de Khmu - door elkaar heen wonen. Ik vind het opvallend om te zien dat hoewel beide groepen in één dorp door elkaar heen wonen ze toch elk hun eigen identiteit behouden hebben. Zo heeft elke groep zijn eigen klederdracht en kun je aan de bouwstijl van de huizen zijn of er een Khmu of Laenthen familie woont. Dit dorp lijkt veel armer en is in elk geval veel smeriger dan de dorpjes waar we tijdens de trekking hebben geslapen. Tijdens onze wandeling door het dorp komen we bij de dorpsschool. Kennelijk is het net pauze want de lokalen zijn leeg en alle kinderen zijn buiten aan het spelen. Een aantal kinderen is aan het baketballen. Niels en ik besluiten even mee te doen wat voor veel hilariteit bij de kinderen zorgt. Als de pauze is afgelopen en de kinderen weer de klas in moeten geeft Paul nog even les aan de jongste groep. Hierna gaan we weer verder een volgens mij erg onrustige school achterlatend.

We rijden verder naar Luang Nam Tha waar we rond elf uur aankomen. Het hotel waar we hier overnachten is niet te vergelijken met het guesthouse in Vieng Phouka. Grote schone kamers, elektriciteit, warm en koud stromend water. Wat een heerlijke luxe! Op de kamer sluit ik direct maar een paar laders aan om wat batterijen op te laden en zet ik de eerste foto's over van de geheugenkaart naar de imagetank. Als ik 's middags vanuit het hotel het dorp in loop kom ik Lian, Niels en Paul tegen. Met z'n vieren gaan we lunchen bij het Panda restaurant (een absolute aanrader!). Na een heerlijke lunch lopen we met z'n vieren naar een pagode net buiten het dorp. Die blijkt nog in aanbouw te zijn en stelt niet veel voor. We lopen terug en bekijken het dorp.

Panda restaurant in Luang Nam Tha (Laos)
Panda restaurant in Luang Nam Tha

Vlakbij het Panda restaurant zien wij een reclamebord voor een massage. We blijken alle vier wel zin te hebben in een massage, maar omdat er maar één masseur aanwezig is gaat dat wel even duren. We laten Paul achter in de handen van de masseur en lopen verder. Ik loop een internetcafe binnen om mijn mail te checken. Na veel spam verwijderd en maar een paar mailtjes gelezen te hebben loop ik verder het dorp in. Als ik nog een massagesalon zie ga ik daar naar binnen. De eigenaar van deze zaak heeft zijn zaakjes goed voor elkaar. Als ik aangeef graag gemasseerd te willen worden pakt hij zijn mobiel en even later komen er maar liefst drie masseuses aanrijden op brommertjes. Dat is maar goed ook, want terwijl ik zit te wachten komen Debby en Theo binnen. Ook zij willen zich laten masseren en even later liggen we met z'n drieën naast elkaar in een klein kamertje. Kennelijk stinken we nog al, want eerst gaat het raam open, daarna de deur en tot slot wordt de ventilator aangezet. Eerst nog zachtjes maar als dat nog niet voldoende helpt wordt de ventilator op de maximale snelheid gezet. Helaas kunnen we niet verstaan wat de drie vrouwen tegen elkaar zeggen, maar duidelijk is wel dat wij het onderwerp van het gesprek zijn waarbij veel wordt gelachen.

Na de massage willen we terug lopen naar het hotel, maar we komen niet verder dan een terras waar Harry en Jan al zitten. Hier drinken we een paar biertjes en dan is het al tijd om te gaan eten. Dan maar niet terug naar het hotel, maar direct maar door naar een restaurant. We besluiten om naar de plaatselijke Indiër te gaan. Achteraf blijkt dit een hele goede keuze. Als we hier nog wat zitten na te tafelen geeft de bediening aan - het is dan nog maar negen uur - dat ze af willen sluiten. We begrijpen de hint, betalen onze rekening en lopen terug naar het hotel. Rond half tien ben ik weer op mijn kamer. Ik neem een douche en ga slapen.