Kampie.info

Reisverslag Peru



De drijvende riet eilanden van de Uro's

Uro

De Islas Flotantes (letterlijk: drijvende eilanden) in de Punobaai van het Titicacameer, die worden bewoond door de Urosstam, zijn zonder meer de belangrijkste toeristische attractie in de omgeving van Puno en dit is niet geheel ten onrechte. Waar anders ter wereld is er nog een indianenstam die woont op drijvende eilanden en bovendien nog in zo'n unieke omgeving al die van Lago Titicaca, met de besneeuwde Cordillera Real op de achtergrond

De Uro's spraken oorspronkelijk hun eigen taal, maar na veelvuldige vermenging met Aymara sprekende indianen spreken zij de Aymara-taal. De laatste zuivere kostuns (meermensen) zijn in de jaren vijftig uitgestorven. Volgens de legende waren zij door hun veronderstelde zwarte bloed in staat om de koude nachten op het meer probleemloos te overleven. Volgens andere bronnen vluchtten ze 800 jaar geleden naar de verborgen liggende rieteilanden om de belastingbetaling aan de Inca's te ontlopen. Tegenwoordig leven nog ongeveer 250 Uro-indianen op de ca. 80 eilanden. De eilanden Santa Maria, Toranipata  en Huaca Huacini zijn de grootste. Niet alle drijvende eilanden zijn heden ten dage permanent bewoond.

De drijvende eilanden bestaan uit meterdikke lagen bies dat steeds opnieuw moet worden vervangen, omdat de onderste laag in het koude water haar drijfvermogen verliest en langzaam maar zeker wegrot. Daarom kunt u als toerist beter met een grote boog om bijzonder zachte, donkere plekken heen lopen, anders zult u heel snel en onvrijwillig het doelwit worden van de andere bezoekers die dan maar la te graag een foto van u willen nemen. De uitgesproken fotogenieke balsas, bootjes in de vorm van kano's, worden van datzelfde bies gemaakt en gaan gemiddeld 6 tot 12 maanden mee.

UroDe Uro-indianen die tot tientallen jaren geleden uitsluitend van vogel- en visvangst en het nuttigen van de verse totorastengels leefden, verkopen tegenwoordig allerlei kunstnijverheidsartikelen, zoals kleine bootjes en poppen van totora-bies. De vrouwen weven ijverig bestikte kleurige dekens, wandkleden en doeken, vragen meestal geld voor foto's en laten hun schaars geklede kinderen met hun lekkere snotneuzen bij de gehaaste bezoekers om een sol bedelen. Jonge Uro-indianen bieden een rondvaart aan door het eilandenrijk van Lago Titicaca in een van de totora-bootjes. Tijdens zo'n tocht kunt u zich voorstellen hoe de Noorse avonturier Thor Heyerdahl zich tijdens de 4300 mijl lange oversteek van de Stille Oceaan op zijn balsavlot Kon-Tiki (gebouwd naar het voorbeeld van de vaartuigen van de Inca's) gevoeld moet hebben.

UroSinds 1994 staat er op een eiland zelfs een klein hotelletje met drie kamers. Een overnachting in het riet zal ongetwijfeld een onvergetelijke ervaring zijn, maar hou wel voldoende rekening met de koude nachten. De groeiende toevloed van bezoekers heeft echter al zichtbare gevolgen. De meeste eilanden zijn weliswaar voor toeristen gesloten, maar op drie tot vier eilanden worden bezoekers uit de hele wereld des te meer wolkom geheten. De slimme Uro-indianen hebben enkele jaren geleden op het grootste eiland een uitkijktoren gebouwd die u tegen betaling mag beklimmen. Ook de onvermoeibare missionarissen van de adventistenkerk uit de VS hebben de Uro's ontdekt als slachtoffers voor hun bekeringswerk. Enige tientallen jaren geleden begonnen zij met de bouw van kleine kerken en scholen met daken van golfplaten. Sindsdien helpen ze de Uro's met collectegelden uit het buitenland en hopen daardoor dat alle Uro's voorgoed tot de adventistenkerk toe zullen treden.

De Uro's hebben echter al genoeg problemen om in deze onherbergzame omgeving te overleven. Chronische reuma, langdurige griep en verkoudheid leiden tot een nog lagere levensverwachting dan bij de overige bewoners van de Altiplano. Eenzijdig voedsel en het toenemende alcoholgebruik van de Uro-indianen zijn andere negatieve aspecten. Hierbij komen de extreme problemen zoals de toenemende vervuiling van het water door de niet gezuiverde lozing van afvalwater van de stad Puno in het Titicacameer en de sterker wordende jaarlijkse verschillen in de waterstand (meer dan 4 meter). Het water van het Titicacameer is binnenkort niet meer geschikt als drinkwater. De vissen blijven weg. De totora-bies neemt veel giftige stoffen op die uiteindelijk via de voedselketen ook bij de mensen komen. Toch willen de meeste Uro's verder leven zonder officiële persoonlijke papieren. Ze wijzen de integratie met de Peruaanse maatschappij af en beschouwen zichzelf ook niet als burgers van Peru.