Kampie.info

Reisverslag China



Week 3

Van 21 juli tot en met 20 augustus 2005 heb ik een 31-daagse rondreis door China gemaakt. Deze reis heb ik geboekt bij Sawadee in Amsterdam. Hieronder staat een verslag van de derde week van deze reis.


Donderdag 4 augustus - ontbijten bij Lesha's en op reis naar Songpan

Na voor een laatste keer bij Lesha's ontbeten te hebben vertrekken we voor de lange busrit naar Songpan. In het begin is de kwaliteit van de weg niet goed en hobbelen we weer door het landschap. Later wordt de weg aanzienlijk beter en rijden we redelijk relaxed in de richting van Songpan.

Geluksbriefjes

foto: Imelda de Groot 

Onderweg stoppen een paar keer. De eerste keer stoppen we boven op een hoge bergpas waar we allemaal geluksbriefjes de lucht in gooien. Als dat niet goed is voor ons karma. 's Middags maken we een tussenstop bij een klein boeddhistisch klooster van de orde van de rode kappen. Het klooster is niet echt bijzonder, maar de monniken zijn erg vriendelijk en aardig. Ik laat een aantal monniken door mijn camera kijken. Na de eerste enthousiaste reacties verdringen de monniken zich voor mij camera. Als dit niet goed is voor mijn karma.

De laatste paar uur rijden we opnieuw over een slechte weg en mogen we weer stofhappen. Er wordt wel hard gewerkt aan een nieuwe weg, maar daar hebben wij nu nog niets aan.

Rond half acht 's avonds arriveren we in Songpan. Na deze reisdag wil ik nog maar één ding en dat is een lekkere warme douche. Alleen is de doucheslang wel erg kort. Op mijn knieën in bad zittend geniet ik even later van een heerlijk warme douche.

Vrijdag 5 augustus - Hop paardje hop

Karin had voorspelt dat het tijdens de paardentrek zou regenen, maar als ik vanmorgen opsta is het droog. Heeft Karin dan verkeerde info verstrekt? Helaas niet. Tegen de tijd dat we klaar zijn om op te stijgen is het gaan regenen. In een lichte motregen verlaten we even later het dorp. Het eerste stuk gaat vrij stijl omhoog en de paarden lopen vlak langs een diepe afgrond. Ik probeer niet eens om mijn paard te sturen. Ik ga er van uit dat deze paarden hier wel vaker naar boven zijn gelopen en precies weten wat ze doen. Dit geeft mij ook de gelegenheid om te genieten van de omgeving. En te genieten valt er voldoende.

Songpan - PaardentrekLater op de ochtend, we zijn dan inmiddels een heel stuk geklommen, houdt het op met zachtjes regenen. Tijd om de poncho's om te doen. De poncho's zijn stug en zwaar, maar houden de regen goed tegen en onder de poncho wordt het ook nog lekker warm. Aan de andere kant van de heuvelrug moeten we weer naar beneden. Te paard afdalen is echter te gevaarlijk. We stappen daarom af en lopen achter de paarden aan naar beneden. Alhoewel lopen, sommige stukken is het maar een kwestie van glibberen en glijden. Halverwege zie ik een paardenman een kleine rugzak uit de modder oprapen en weer op een paard binden. Het is het paard waar ik de hele ochtend op gezeten heb en ook de rugzak komt mij bekend voor. De rest van de vakantie zal ik weinig moeite hebben met het herkennen van mijn rugzak.

Als uiteindelijk iedereen beneden is stijgen we weer op en rijden we verder. Eerst rijden we een stuk over een asfaltweg, maar dan verlaten we de weg en rijden we een kloof in. In de kloof moeten we een paar keer een snel stromend riviertje over steken. De bruggetjes bestaan uit gladde boomstammetjes waar het water soms zelfs nog over heen stroom. Ik kan duidelijk merken dat 'mijn' paard dit niet echt fijn vind.

Songpan - PaardentrekNa een eind de kloof ingereden te zijn komen we aan op een kleine kampeerplaats. Hier worden de paarden afgezadeld waarna deze de vallei in rennen. Daarna binnen de paardenmannen met het opzetten van de tenten en het bereiden van de lunch. Na de lunch, het is dan inmiddels droog geworden, lopen we een eindje door de kloof. Het is bijna vijf uur als we terug zijn in het kamp. De paardenmannen hebben inmiddels alle tenten opgezet en het kampvuur brandt. Een mooi moment om even mijn dagboek bij te werken.

's Avonds verbazen de paardenmannen mij door ons, in deze primitieve omstandigheden, een smakelijk maaltijd voor te zetten. Na nog een tijdje bij het kampvuur gezeten te hebben ga ik vrij vroeg slapen.

Zaterdag 6 augustus - met zadelpijn terug naar Songpan

Het stond er nog wel zo mooi in de uitgebreide reisbeschrijving van Sawadee: "Je slaapt onder dikke dekens en op takkenbossen met daarover dikke dekens en waant je een Tibetaanse nomade". Als ik vanmorgen vroeg wakker wordt voel ik mij echter eerder een Nederlandse bejaarde dan een Tibetaanse nomade. Alles doet mij zeer. Als later 's ochtends de tenten worden opgebroken zie ik dat ik ook niet echt op takkenbossen (= een bundel van takken) heb geslapen. Het lijkt meer op een dun, slecht gevlochten matje en ook het zadel dat als hoofdkussen diende droeg niet echt bij aan het slaapcomfort. Als ik even wat rond loop verdwijnt de pijn en daarna maakt het ontbijt weer veel goed. Vooral het door de paardenmannen zelf gebakken / gefrituurde brood, dat naar oliebollen smaakt, is erg lekker.

Songpan - PaardentrekBijna de hele nacht heeft het hard geregend, maar als we zitten te ontbijten is het droog. Zou Karin dan toch nog een beetje ongelijk krijgen? Nee dus. Als we even later opstijgen is het al weer gaan regenen. We rijden de vallei uit in de richting van de asfaltweg die we daarna een heel eind volgen. Maar dan verlaten we de weg en trekken weer de heuvels in. Op het hoogste punt (3.400 meter) gebruiken we een kleine lunch waarna we weer te voet afdalen. Het laatste stukje naar Songpan gaat weer te paard.

Terug in Songpan neem ik even een snelle douche waarna ik met Frans Sr (die niet mee was met de paardentrek) Songpan in. Bij een terrasje aan de rivier gaan we zitten om iets te drinken. Daarna lopen we terug naar het hotel. Nu is het voor mij tijd om eerst eens wat slaap in te halen.

Zondag 7 augustus - met koorts in de bus naar Chengdu

Als om kwart voor zes mijn wekker af gaat voel ik mij verre van fit. Dat is nooit fijn, maar komt vandaag ook nog eens erg ongelegen omdat ons vandaag een lange reisdag naar Chengdu wacht. Ik loop naar 'Emma's Kitchen om te gaan ontbijten. Omdat we al zo vroeg vertrekken hebben we gisteren onze bestelling voor het ontbijt al op moeten geven. Alleen krijg ik de toast en eggs die ik besteld heb vanmorgen niet door mijn keel. Mijn maag voelt nog het meest aan als een opgeblazen ballon. Wel drink ik een glas jus d'orange. Die valt goed en na het laten van een paar stevige boeren verdwijnt het opgeblazen gevoel een beetje. Nog maar een glas jus d'orange er achteraan en dan de bus in.

Om zeven uur verlaten we Songpan en nog steeds voel ik mij nog verre van fit. Ik zet een CD op - The devil made us do it van de Golden Earring - en sluit mijn ogen. Als ik af en toe mijn ogen open doe zie ik dat het is gaan regenen en dat wij door nevel en mist rijden. Op mijn koptelefoon hoor ik dat er nog 'another 45 miles' te gaan zijn. Ik ben bang dat het in werkelijkheid nog iets verder is.

Als we onderweg stoppen om te gaan lunchen heb ik nog steeds weinig trek. Ik eet wat rijst en drink een beetje bouillon. Het zweet komt uit al mijn poriën. Na de lunch rijden we verder. En ik? Ik luister naar muziek en probeer te rusten.

Na ruim 10 uur onderweg geweest te zijn komen we rond half zes in Chengdu aan. Frans en Frans hebben er gelukkig geen enkel probleem mee als ik om een kamer voor mijzelf vraag. Als ik op de kamer ben pak ik de thermometer uit mijn reisapotheekje. 39,9! Geen wonder dat ik mij de hele dag zo slecht voelde. Ik neem een paracetamolletje 'duik' het bed in.

Maandag 8 augustus - herstellen in Chengdu en met de nachttrein naar Panzhihua

Ik wordt wakker omdat ik last heb van mijn rug waardoor zelfs het omdraaien in bed pijn doet. Gelukkig is de koorts wel verdwenen. Ik sta op en neem een heerlijke warme douche. Daar knap ik van op. Wat nog niet opgeknapt is, is het weer. Het regent nog steeds. Maar ja, ik wil toch iets van de stad zien en besluit er op uit te trekken. Als ik over de gang loop staat de deur van de kamer van Frans en Frans open. Frans Sr durft de hotelkamer niet te verlaten (buikloop) en dus ga ik er samen met 'Lange Frans' op uit. We lopen in de richting van het Mao standbeeld en hebben het er over dat wij beide wel zin hebben in een lekkere kop koffie. We hoeven dan ook niet lang na te denken van we een vestiging van UBC Coffee tegen komen. Het bestellen kost even moeite omdat het bediend personeel, drie man voor twee klanten, geen Engels spreekt. Maar dan wordt de kok uit de keuken gehaald. Die blijkt wel redelijk Engels te spreken en bij hem plaatsen wij onze bestelling. We drinken elk twee koppen koffie en eten er een kleine snack bij. In deze Chinese yuppentent kost ons dit 55 yuan per persoon. Vaak eten we 's avonds voor aanzienlijk minder.

 's Middags loop ik in mijn eentje wat door Chengdu op zoek naar een internetcafé in de buurt van het hotel. Deze vind ik eerst niet. Wel loop ik door een straat met allemaal vriendelijk lachende Chinese dames die mij allemaal vragen even binnen te komen. Hoe zat dat ook al weer met prostitutie in China? Uiteindelijk vind ik vlakbij het hotel een alternatieve kroeg (Paul's Oasis) waar één op het internet aangesloten computer staat. Ik check mijn e-mail, maar het versturen van mail lukt niet. "Probably a virus" zegt de eigenaar. Dan verstuur ik liever geen mail vanaf deze computer.

Terug in het hotel blijkt er ook een hardnekkig virus toegeslagen te hebben in de groep. Verschillende mensen voelen zich niet lekker en zelfs Karin, die aan het begin van de reis nog verkondigde nooit ziek geweest te zijn tijdens een reis, moet er aan geloven.

Aan het eind van de dag gaan we naar het station voor een volgende verplaatsing per nachttrein. Het eerste stuk stopt de trein regelmatig en elke keer als de trein een station verlaat bereikt een penetrante urinelucht van het toilet aan het begin van de wagon mijn neus. Dit is duidelijk de minste trein waar we tot nu toe mee gereisd hebben. Ook het eten in de trein is dit keer niet echt smakelijk.

Reizen met de trein in China:
volle stationhallen en volle treinen
bagage door de scanner
in het gangpad, water halende, Chinezen
Chinezen met instant noodles
's avonds treinkaartje omruilen voor een pasje
de volgende ochtend het pasje weer inleveren

Dinsdag 9 augustus - zonder ontbijt en met een smerige Chinees naar Lijiang

Na een treinreis van bijna 14 uur arriveren we in Panzhihua. Ondanks het feit dat het vrij warm en benauwd was in de trein (dit keer was er geen airco) heb ik toch vrij goed geslapen. Vanuit Panzhihua gaan we direct door met de bus naar Lijiang. Ontbijten slaan we vandaag maar even over omdat we al met een behoorlijke vertraging in Panzhihua zin aangekomen en omdat je in de buurt van het station alleen maar een traditioneel Chinees ontbijt kunt krijgen. En dit laatste begrijp ik niet. Als je geen Chinees ontbijt wilt, dan ga je toch niet naar China toe (of je blijft in de toeristische centra).

Onze bus is vandaag uitgerust met een driekoppige Chinese bemanning (vandaar het ontbreken van elke vorm van hulp bij het inladen van de bagage), twee schone Chinezen voor in de bus en een smerige achterin. Onderweg naar Lijiang stoppen we regelmatig. Fotostops en, in verband met de vele zieken in de groep, sanitaire stops. Na een busrit van ruim negen uur, door een schitterend gebied, komen we aan bij ons hotel in Lijiang. Ik ben moe, maar zeker niet gebroken.

Woensdag 10 augustus - regen en folklore in Lijiang

Opnieuw een dag die begint met regen. Eerst maar eens ontbijten bij Ali Baba. Zittend aan een tafeltje bij Ali Baba kijk ik uit op een groot standbeeld van de grote roerganger en zie hoe Chinezen elkaar, in de stromende regen, voor het beeld van Mao op de foto zetten. Na ontbeten te hebben (een Naxi - uitspreken als Nassie - sandwich) breng ik mij vuile was naar de  dichtbij gelegen wasserette. Daarna loop ik samen met Frans naar de oude stad, nummer 811 op de wereld erfgoedlijst van Unesco. Samen met Frans loop ik door het minder toeristische gedeelte van de oude stad en ondanks het slechte weer genieten we. 

LijiangNa de middag is er op het centrale plein een demonstratie van Naxi-dansen. Oude mannen en vrouwen bewegen in cirkels onder paraplu's. En dat allemaal voor de alom aanwezige toeristen (hoofdzakelijk Chinezen). Na deze voorstelling loop ik terug naar het hotel om mijn rugzak met fotoapparatuur te laten drogen.

Aan het eind van de middag ga ik even naar een internetcafé. Omringt door allemaal gamende en muziek luisterende Chinezen stuur ik een mailtje naar familie en vrienden. Terwijl ik nog achter de computer zit krijg ik al een reactie van mijn schoonzus binnen. Zij schrijft dat zij zich zorgen maakte over mij omdat er de laatste dagen in Nederland berichten in het nieuws waren over grote overstromingen in China. Mijn broer had getracht haar gerust te stellen door te zeggen dat China een erg groot land is en de kans erg groot was dat ik in een heel ander gebied zou zitten. Wat kom ik toch uit een wijze familie.

Donderdag 11 augustus - de omgeving van Lijiang verkennen

Nog een dag in de regen door Lijiang lopen zie ik niet zitten en daarom maak ik gebruik van de, door Karin geregelde, mogelijkheid om de omgeving van Lijiang in een minibusje te gaan verkennen. Niet dat het daar niet regent, maar in het busje zit je in elk geval droog.

Omgeving LijiangAls we Lijiang nog maar net uit zijn zitten we ineens midden in een veemarkt. Natuurlijk maken we van deze onverwachte gelegenheid gebruik en maken we een tussenstop. Het vee staat gewoon langs de weg. Maar het blijkt niet alleen maar een veemarkt te zijn. Er worden allerlei zaken verhandelt en ook de rijdende kapper en zelfs de rijdende tandarts zijn aanwezig. Na de markt bezoeken we een klein tempeltje waar we een kaarsje aan steken. Hopelijk stemt dit de goden gunstig en wordt het nu eindelijk droog. We rijden verder tussen de tuinbouwvelden door over soms volledig ondergelopen wegen.

We lunchen bij een familie thuis (vader, moeder, zoon en hoogzwangere schoondochter). Het kaarsje lijkt effect gehad te hebben, want inmiddels is het droog geworden en dus wandelen we na de lunch wat door het dorpje. Niet alleen wij kijken onze ogen uit, maar het hele dorp loopt uit om ons te zien. In het dorp zien we veel huizen met rijkelijk versierde poorten er voor. De poorten zijn vaak voorzien van hele mooie tegeltjes. Paul-John en Cindy willen graag een paar van dergelijke tegeltjes (met vogeltjes er op) meenemen naar Nederland als cadeau voor Paul-John's vader. Als de gids zegt wel een markt te weten besluiten we, nog denkend aan de mooie veemarkt eerder op de dag, daar op de terugweg even te stoppen. Maar als we stoppen staan we niet op een karakteristieke Chinese markt, maar op een terrein van een groothandel in bouwmaterialen. niet helemaal waar we op gehoopt hadden, maar Paul-John en Cindy vinden er wel de gezochte tegeltjes.

Lijiang - Blue Dragon PoolTerug in Lijiang laten wij ons afzetten bij de Blue Dragon Pool. Omdat de entreeprijs in korte tijd verhoogt blijkt te zijn van 10 yuan naar 60 yuan besluit de rest van de groep er niet naar binnen te gaan. Ik heb echter in de Rough Guide gelezen dat het park erg fotogeniek is en koop, ondanks de extreem hoge toegangsprijs, een kaartje. Het park is mooi, maar helaas gaan de hoge bergen op de achtergrond schuil in de laaghangende wolken.

's Avonds is het weer tijd om de rugzak in te pakken.