Kampie.info

Reisverslag Egypte



Het Suezkanaal

Kampie's reisverslag Egypte: Suez

Het Suezkanaal heeft een lengte van 171 kilometer en is bevaarbaar voor schepen tot 250.000 ton. Voor het zover was had het kanaal een lange en bewogen geschiedenis door te maken. Al in 2000 v.Chr. liet farao Sesostris de oostelijke Nijlarm en de bestaande meren door kanalen met elkaar verbinden. Zo schiep hij de eerste verbinding tussen de Middellandse en Rode Zee. De kanalen verzandden evenwel en moesten tussen 600 en 500 v.Chr. door de Pers Darius I weer hersteld worden. Steeds lieten de elkaar opvolgende heersers de kanalen onderhouden, maar kalief Mansur vond het maar een strategisch risico en liet de hele handel in 775 dempen.

Echt behoefte aan een kanaal ontstond pas weer toen de handel op Azië een grote vlucht nam en de omweg via kaap de Goede Hoop hinderlijk begon te worden. Napoleons ingenieurs onderzochten in 1799 als eersten serieus de mogelijkheid een kanaal via de huidige route te graven, maar maakten rekenfouten, waardoor zij dachten dat het niveauverschil tussen de Middellandse en Rode Zee 10 meter bedroeg. Ruim 30 jaar later maakten de Britten een nieuwe berekening, deze keer zonder fouten. Ze kwamen uit op een verval van 30 centimeter. Door politiek gekonkel waren het echter de Fransen die uiteindelijk een bouwvergunning kregen en onder Ferdinand de Lesseps ging men in 1859 aan de slag, met uitsluitend Frans en Egyptisch kapitaal. Tien jaar later kon het kanaal geopend worden, ondanks grote technische problemen, hitte, dorst, cholera en 100.000 doden. 

Tijdens hun bezetting van Egypte kregen de Engelsen het kanaal toch nog in handen. De concessie, die de kanaalmaatschappij gouden bergen en Egypte bijna niets opleverde, zou tot 1968 duren, maar in 1956 vond Nasser het welletjes. Hij nationaliseerde het kanaal en meteen brak de hel los. Zowel Frankrijk als Engeland achtten het kanaal vanwege de aanvoer van olie van vitaal belang. Bovendien vonden ze domweg dat het van hen was. De poging van Engeland en Frankrijk om het kanaal (samen met Israël) met geweld terug te nemen mislukte en Nasser was de held. Tussendoor was het kanaal wel een jaar lang gesloten. 

Tot 1968 ging alles goed, maar toen bezette Israël de Sinaï en was de doorvaart opnieuw gestremd. Deze keer duurde het tot 1975 voor het kanaal weer open kon. Onder Sadat is toen de breedte en de diepte enorm vergroot, zodat ook supertankers erdoor konden. In tegenstelling tot de verwachtingen bleken het echter vooral de containerschepen te zijn die voor de toename van de Klandizie zorgen. Volgens een orakel uit de oudheid zou het kanaal altijd meer van nut zijn voor vreemdelingen dan voor Egypte en eigenlijk is dat nog steeds juist. Maar door tijdens de golfcrisis een forse tariefsverhoging in te voeren voor oorlogsschepen liet Egypte blijken ook een graantje mee te willen pikken.