Kampie.info

Reisverslag Japan



Hiroshima

Hiroshima is een havenstad in het zuidwesten van het Japanse hoofdeiland Honshū. De stad ligt op de plaats waar de rivier Ota uitmondt in de Japanse Binnenzee. De stad ontstond vanaf 1589 rond een kasteel dat in de plaatselijke rivierdelta was gebouwd. Het gebied stond bekend als "Hiroshima", in het Nederlands "breed eiland".

Hiroshima was de eerste stad in de geschiedenis van de mensheid die met een atoombom werd aangevallen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd op 6 augustus 1945 om kwart over acht 's ochtends boven Hiroshima de uraniumbom Little Boy (die 4400 kg woog) afgeworpen uit de Amerikaanse B-29 Superfortress bommenwerper Enola Gay. Er verliepen 45 seconden tussen het afwerpen van de bom en de explosie. De bom kwam 580 meter boven de grond tot ontploffing. De stad werd door de explosie van de bom geheel verwoest, en 78.000 mensen kwamen in een fractie van een seconde om. Vele tienduizenden personen raakten gewond en zwaar verbrand. Enkele minuten na de explosie vielen er dikke regendruppels, zwart van de as en rook en zwaar radioactief besmet, op de stad. Door de na-effecten als gevolg van de ioniserende straling liep het dodental uiteindelijk op tot ongeveer 140.000 eind 1945. Een van de bekendste slachtoffers van de atoombom is Sadako Sasaki, het meisje van de 1.000 kraanvogels die 10 jaar na de explosie van de bom leukemie kreeg.


Links naar aanvullende informatie:

Foto's

Feiten en cijfers

Geschiedenis

De vlag van Japan

De Japanse tuin

Het shintoïsme

Ryokan

Onsen

Sportcultuur

Geisha's

Vrijdag 29 april 2016 - Wandelen door veelzijdig Hiroshima

Hiroshima
Uitzicht vanuit hotel Sunroute in Hiroshima

Na een nacht waarin ik erg goed heb geslapen neem ik een douche in een badkamer die mij niet als in het hotel in Tokio het gevoel geeft dat ik bij Roel van Velzen logeer. Niet alleen hangt voor mij - 2.04 meter lang - de douchekop veel te laag, ook hier in Hiroshima is het plafond in de badkamer zo laag dat ik er niet rechtop kan staan. Hierna ga ik ontbijten in het hotel. Om preciezer te zijn, ik ga ontbijten in het restaurant op de veertiende verdieping van het hotel. Hier geniet ik van het ontbijt en het uitzicht over de stad.

Rond half negen loop ik het hotel uit en wandel naar het vlakbij gelegen Peace Memorial Museum. Gisteren heb ik het museum ook al bezocht, maar door een combinatie van drukte en vermoeidheid ben ik toen niet lang gebelven. Vanmorgen wil ik alles nog eens ruistig bekijken. En dat lukt. Want hoewel het op dit vroege tijdstip al drukker is in het museum dan ik had verwacht, het is veel rustiger dan gisteren. Daar komt nog bij dat ik nu goed uitgerust ben. Terwijl ik door het museum loop en allerlei voorwerpen en foto's bekijk en de verhalen die daarbij horen lees realiseer ik mij dat ik nooit zal kunnen begrijpen wat de mensen in Hiroshima meegemaakt hebben. Maar konden zij dat zelf wel? Straling was in die tijd nog een onbekend begrip. De mensen die de eerste klap overleefden hadden dus ook geen enkel idee wat die grote paddenstoel betekende en wat hoe het kon dat er even later zwarte regen uit de lucht kwam.

Indrukwekkend zijn korte filmpjes waarin overlevende hun verhaal vertellen. Elk filmpje begint met een kaartje waarop te zien is waar de verteller zich op het moment van de ontploffing bevind ten opzichte van het epischcentrum van de bom. Een man vertelt 'toen de bom ontplofte werd alles zwart, ik had brandwonden op mijn armen en benen en mijn kleren waren gescheurd'. De man ging daarna op weg naar huis. Onderweg kwam hij een zwaar gewonde vriend tegen die om zijn hulp vroeg. Ondanks zijn eigen verwondingen hielp hij zijn vriend totdat beide jongens op hun beurt geholpen werden door familieleden. Uit alle verhalen blijkt dat deze mensen niet wisten wat hen overkomen was. Zo vertelt een onderwijzer dat hij dacht dat de school waarop hij op dat moment les gaf getroffen was door een bom. Dat de schade aan de school veroorzaakt was door één kilometers verderop geëxplodeerde bom kon hij zich niet voorstellen.

Na het bezoek aan het museum vind ik het tijd worden voor 'leukere dingen' en begin ik aan een lange wandeling door de stad. Langs de Honkawa rivier loop ik naar het Central Park. Een park dat vandaag volop gebruikt wordt door mensen om te ontspannen. Een aantal senioren speelt een spelletje gatebal (een Japanse variant van croquet), een man oefent er zijn golfsalg en anderen spelen met hond of kind (of beide). Maar volgens een bord bij de ingang is het park niet alleen bedoeld als een plek om te ontspannen, maar is het ook een gebied waar mensen naar toe kunnen vluchten na een zware aardbeving.

Kasteel Hiroshima
Kasteel Hiroshima

Door Central Park loop ik naar het naast het park gelegen Kasteel Hiroshima. Of beter gezegd, het herbouwde kasteel. Want ook van dit kasteel stond geen muur meer overeind nadat Little Boy zijn verwoestende werk had gedaan. Op foto's in de kasteeltoren is te zien hoe het terrein er uit zag nadat de atoombom was gevallen. En zo wordt je ook als je in Hiroshima een kasteel bezoekt geconfronteerd met de bijzondere geschiedenis van de stad. Maar dat is ook niet meer dan logisch.

Na het kasteel en de tuin om het kasteel bekeken te hebben loop ik verder in de richting van Shukkeien park. Bij de ingang van het parkzie ik een leuk terrasje met tafeltjes in de schaduw van met mos begroeide bomen. Een prima plek voor een vroege lunch. Zittend tussen de Japanners geniet ik op deze mooie plek van mijn noodle soep met een bolletje rijst. IK maak er een lange lunchstop van door op het terras mijn reisdagboek bij te werken. Als ik ruim een uur op het terras heb gezeten sta ik op en loop ik het Shukkeien park in.

Bij de ingang van dit mooie park staan twee in klederdracht gestoken jonge vrouwen. Mijn eerste gedachte is dat deze vrouwen door 'de plaatselijke VVV' zijn ingehuurd op het park op te leuken. Maar als ik door de tuinen loop zie ik veel meer in klederdracht gestoken meisjes. Ook lopen er een groot aantal traditioneel geklede jongens in het park. Zou 'de VVV' zo fors uitgepakt hebben? Lijkt me sterk. Of is hier iets anders aan de hand? Het blijkt het laatste te zijn. Even verderop zie ik een groep jongen en meisjes bezig met het plukken van theebladeren. Bladeren die ze even later zelf met hun handen fijn rollen en waar ze tot slot thee van zetten. Thee die ik mag proeven. Het blijken leerlingen van een vlakbij het park gelegen High School te zijn die les krijgen over de geschiedenis van thee en de manier waarop thee groeit, geoogst wordt en verwerkt wordt. Heel leuk om te zien. Een goed Engels sprekende Japanse vrouw vertelt dat zij al jaren lang in Hiroshima woont en regelmatig in dit park komt, maar dit nog nooit eerder heeft gezien. En ik loop hier op die ene dag dat ik hier ben tegenaan. Wat een geluk!

Kyobashi-gawa rivier
Kyobashi-gawa rivier

Na nog een tijdje door het park gelopen te hebben waarbij ik nog een paar groepsgenoten tegenkom loop ik het park uit en wandel in verder door de stad. Ik loop een stukje langs de Kyobashi-gawa rivier omdat de 'Hiroshima Sightseeing Guide Map' heb gezien dat daar een aantal parasolletjes zijn getekend wat mij doet vermoeden dat daar terrasjes te vinden zijn. En dat blijkt te kloppen. Helaas liggen alle terrasjes eigenlijk aan de verkeerder kant van de rivier waardoor ze allemaal in de schaduw liggen. Ondanks de schaduw en de koude wind ga ik aan een tafeltje op een van de terrasjes zitten. IK bestel een cola met een stukje cheesecake.

De rest van de middag dwaal ik wat door de stad tot in rond half vijf weer bij het hotel ben. Even op de kamer uitrusten om als het begint te schemeren met camera en statief naar het Peace Memorial Park te lopen. Hier maak ik tijdens het 'blauwe uurtje' foto's van het kindermonument (zonder toeristen in beeld) en de verlichte Atomic Bomb Dome. De vlam die in het park brand en zal blijven branden totdat er geen kernwapens meer zijn op aarde laat zich lastiger fotograferen.

Als ik klaar ben met fotograferen ga ik eten in een restaurantje in de buurt van het hotel. Zo eindigt mijn eerste dag in de stad die we allemaal kennen vanwege dat ene moment op 6 augustus 1945. Een stad die zich op dit moment klaar maakt voor de veertigste editie van het bloemenfestival.

Zaterdag 30 april 2016 - Naar de 'drijvende torii' van Miyajima

De dag die volgt op een nacht waarin ik goed heb geslapen begint goed met een goed ontbijt in hotel Sunroute. Tijdens het ontbijt geniet ik van het uitzicht en zie ik dat buiten de zon schijnt. Dat belooft een mooie dag te worden. Een dag waarin een uitstapje naar Miyajima - bekend van de grote 'drijvende' rode torii - op het programma staat. Vanuit hotel Sunroute loop ik met een aantal groepsgenoten naar een tramhalte vlakbij het hotel. Hier treffen we de groepsgenoten die in een ander hotel overnachten. Met z'n allen stappen we in de tram naar het station voor een gezamenlijk uitstapje naar Miyajima. Maar in de tram wordt een groepsgenoot onwel. Als een dood vogeltje zit ze met een bleek gezicht op een bankje in de tram. Als haar toestand tijdens de rit naar het station eerder verslechterd dan verbeterd wordt duidelijk dat er voor haar vandaag geen excursie naar het ongetwijfeld drukke Miyajima in zit en dat ze beter terug kan gaan naar het hotel om daar wat uit te rusten. Natuurlijk hoeft ze niet alleen de tram terug te nemen maar gaat Maarten met haar mee. Maar dat doet hij niet voordat hij ons uitgelegd heeft hoe wij in Miyajima komen.

Veerboot naar Miyajima
Veerboot naar Miyajima

Eerst een half uurtje met de trein, dan een stukje lopen naar de veerboot en tot slot met de rechter veerboot naar het eiland. Er varen namelijk verschillende veerboten naar Miyajima. Vanaf de linker aanlegsteiger vertrekt een commerciële lijn en vanaf de rechter een veerboot van JR-railways. En alleen op die laatste boot zijn onze railpassen geldig. Ook geeft Maarten nog een tip voor op de boot. Op weg naar Miyajima vaart de veerboot namelijk langs de in het water staande torii. De torii ligt dan aan de rechterkant van de boot. Je zou denken dat je dus het best aan de rechterkant van de boot kunt gaan staan, maar dat is alleen zo als je een veerboot hebt met aan beide kanten een klep. Er vaart echter ook een veerboot die maar aan één kant een klep heeft en deze boot moet onderweg draaien om aan de andere kant aan te kunnen leggen. De voorkant wordt dan achterkant en links wordt rechts. En omdat deze boot draait voordat hij lang de torri vaart heb je op deze boot het beste zicht op de torii als je bij het vertrek aan de linkerkant gaat staan.

Aangekomen op Miyajima blijkt Maartens verwachting dat het er vandaag druk zal zijn klopt. Op zaterdag is voor veel mensen uit de omgeving een tripje naar Miyajima een populair uitstapje en nu in de Golden Week komen er niet alleen mensen uit de omgeving naar deze bij Japanners populaire bestemming. Ik loop langs het water in de richting van de beroemde torii en maak wat foto's van de torii die doordat het nu laag water is niet lijkt te drijven. Wat wel leuk is om te zien is dat mensen door het lage water naar de torri waden. Maar voor de foto's die ik wil maken van een ogenschijnlijk drijvende torii zal ik moeten wachten totdat het hoogwater is.

Vader en zoon
Vader en zoon

Ik loop door het toeristische dorpje tot ik bij een leuke koffiebar kom. Ik neem plaats aan een tafeltje en bestel een kop koffie met een stukje cheesecake. Ik ben van plan om met de kabelbaan de berg op te gaan en weer naar beneden te lopen, maar als ik van een paar groepsgenoten hoor dat je eerst een tijdje in de rij moet staan om een kaartje te kopen en daarna nog zeker een uur moet wachten voordat je naar boven kunt pas ik mijn plannen aan. Ik loop wat door het dorp en maak wat mooie portretfoto's.

Aan het begin van de middag maak ik nog wat foto's van de torii, maar nu met hoog water. Tegen half drie hou ik het voor gezien en loop ik terug naar de veerboot. Iets na drieën ben ik op het station. De eerst volgende trein naar Hiroshima vertrek om kwart over. Maar dat is een stoptrein. Ik neem de sneltrein de tien minuten later vertrekt. Vanaf het station van Hiroshima ga ik met tram 1 naar halte U2. Vanaf deze halte is het nog maar een klein stukje lopen naar het hotel.

's Avonds maak ik tijdens het blauwe uurtje nog een paar foto's van 'de vlam' in het Peace Memorial Park. Hierna ga ik okonomiyaki eten bij hetzelfde restaurantje als de eerste avond in Hiroshima. Als ik na het eten terug loop naar het hotel valt het mij op dat het vanavond veel drukken is op straat dan de vorige twee avonden. Het is duidelijk, het weekend is begonnen. Vlak voordat ik bij het hotel ben koop ik in een supermarkt een paar flesjes water en een ijsje.