Kampie.info

Links naar aanvullende informatie: Arequipa Chauchilla Colca Canyon Drijvende rieteilanden van de Uro's indianen Feestdagen Ica Islas Ballestas Maria Reiche Nazca Oase Huacachina Pisco Puno Sillustani Stichting HoPe Taquile Titicacameer Tijdtafel

Donderdag 27 september 2001 - Van Schiphol via Aruba naar Lima

“Jij hebt waarschijnlijk het duurste kaartje in deze trein” zegt de conducteur als ik hem mijn KLM ticket laat zien. Het is donderdag 27 september 2001 en ik zit in de trein van Zwolle naar Schiphol, voor mijn gevoel het begin van mijn vakantie naar Peru. Nadat ik vanmorgen om  halfzeven door een treintaxi bij huis ben opgehaald, ben ik nu met de trein onderweg naar Schiphol. Hier maak ik kennis met de andere mensen van de groep en zonder vertraging vertrekken we om 10.45 uur vanaf Schiphol.

In een McDonell Douglas MD-11 van de KLM vliegen we, op een hoogte van 10.700 meter en met een snelheid van 940 km/uur, naar Lima met een tussenstop op Aruba. Doordat we naar het westen vliegen en we een aantal tijdzones passeren, is het na een paar uur vliegen nog steeds kwart voor elf. Om 14.40 uur (plaatselijke tijd) landen van voor een korte tussenstop op Aruba. Aangezien het vliegtuig tijdens deze tussenstop wordt schoongemaakt moeten we allemaal het vliegtuig verlaten. Een uur na aankomst verlaten we de luchthaven van Aruba voor het laatste gedeelte van onze vlucht naar Lima. Vanaf Aruba is het nog ongeveer 3½ uur vliegen naar Lima. Geheel volgens planning landen we om 18.10 uur in Lima waar we opgewacht worden door Guy Vancraybex, de reisbegeleider van Sawadee.

Na op de luchthaven de eerste Sols gepind te hebben vertrekken we naar ons hotel. Hier worden we, met soep en brood, welkom geheten door Toon, de Nederlandse eigenaar van het hotel. Rond kwart voor elf ga ik, na een dag van 23-uur, slapen.

Vrijdag 28 september 2001 - Sightseeing in Lima

Ondanks de lange dag gisteren ik vanmorgen toch al weer om zes uur wakker, zal wel door het tijdsverschil (in Peru is het zeven uur vroeger) komen. Vandaag is een “vrij te besteden” dag in Lima. De ochtend gaat op aan het wisselen van de 100 Sol biljetten uit de geldautomaat in biljetten van 10 en 20 Sol (wisselgeld is schaars in Peru) en het kopiëren van het paspoort (een nieuwe wet verplicht hotels om kopieën van het paspoort met stempels van de Peruaanse douane op te vragen). De lunch (soep en hoofdgerecht) kost 5 Sol (oftewel 1,25 euro).

Na de lunch wandel ik samen met een aantal andere mensen uit de groep wat door Lima. Wij wilden o.a. gaan kijken naar het wisselen van de wacht bij het presidentiële  paleis, maar in verband met protesterende boeren gaat het wisselen van de wacht niet door (je zal als wacht maar de pech hebben net die dag op wacht te staan, wordt je mooi niet afgewisseld ;-)).

Lima is een stad met heel veel mooie oude gebouwen uit de Spaanse tijd, maar maakt mede door het weer toch een sombere indruk.

Zaterdag 29 september 2001 - Een 'goed gesprek' in de bus naar Pisco

Vanmorgen om half zes opgestaan (dit zal sowieso een vakantie van vroeg opstaan worden). Vandaag gaan we met de bus naar Pisco een rit van ongeveer vier uur. Direct buiten Lima komen we in een landschap dat zich nog het beste als een maanlandschap laat beschrijven terecht. Ondanks dat er niet veel variatie zit in het landschap tussen Lima en Pisco, verveelt het geen moment. Af en toe stopt de bus om mensen uit en in te laten stappen. Omdat ik niet naast iemand uit de groep zit, komt er regelmatig een Peruaan naast mij te zitten. Op zo’n moment vind ik het toch wel jammer dat ik geen Spaans spreek omdat dit het contact erg bemoeilijkt. Halverwege de rit komt er een vrouw naast mij zitten. Zij reist samen met haar zoon die op de armleuning gaat zitten. Het is mij al snel duidelijk dat moeder en zoon samen praten over de gringo die naast moeder zit. Gezien mijn lengte (2.04 meter) ben ik een opvallende verschijning in Peru. Ik vraag mij af hoe ik met moeder en zoon in contact kan komen. Uiteindelijk pak ik mijn reisgids van Peru en sla deze open op een pagina met een foto van de omgeving waar wij op dat moment rijden. Met behulp van foto’s in de reisgids lukt het een “gesprek” met moeder en zoon te voeren. Zij heet Anna en haar zoon heet Joachim. Als wij net goed “in gesprek” zijn stappen zij helaas al weer uit. De rest van de reis komt er niemand meer naast mij zitten. Rond de middag komen wij aan bij ons hotel in Pisco.

Zondag 30 september 2001 - Met een speedboot naar de Islas Ballestas

Na een overnachting in Pisco staan we opnieuw vroeg op om naar de voor de kust liggende “Islas Ballestas” te gaan. Met een snelle boot (50 km/uur) is dit altijd nog bijna twee uur varen. De kleine rotseilanden worden voornamelijk bewoond door enorme hoeveelheden zeevogels, waaronder pelikanen, aalscholvers, jan van genten en pinguïns. Maar ook grote families zeeleeuwen en zeehonden hebben hier hun huis. Doordat het zeewater hier erg koud is, bevat het veel plankton. Dit plankton is ideaal voedsel voor veel vissen die op hun beurt weer het voedsel van veel zeevogels en zeeleeuwen zijn. Om de paar jaar gaat er een grote groep mensen op het eiland aan het werk om alle vogelpoep te “oogsten”. Onderweg naar de “Islas Ballestas” passeren we een helling waarop een grote kandelaar in het zand is getekend. Niemand weet wie deze Candelabra heeft gemaakt en wat de betekenis is.

Na de Islas Ballestas gaan we met een eigen bus op weg naar Nazca. Op weg naar Nazca lunchen we bij de “Laguna de Huacachina” een oase in de buurt van Ica. Het is een groene lagune met zwavelhoudend water waarvan de Peruanen zeggen dat het geneeskrachtige werking bezit. Op de hoge zandduinen om de oase kun je zandsurfen, maar niemand van onze groep waagt zich hier aan. Bij de oase spreken we twee Nederlandse vrouwen (Femke en Darina) die zelfstandig door Peru reizen. Hun reis naar de oase heeft iets langer geduurd dan ze vooraf hadden verwacht doordat de chauffeur van de locale bus onderweg in elkaar werd geslagen. Femke en Darina zullen we onderweg overigens nog regelmatig tegenkomen.

Vlak voor Nazca stoppen we bij het museum van Maria Reiche, een Duitse wiskundige die in de jaren dertig besloot zich in Peru te vestigingen om de Nazca lijnen te bestuderen. Ook beklimmen we en uitkijktoren van welke je twee Nazca figuren (de boom en de handen) kunt zien. Dit laatste is vooral voor die mensen die de volgende dag niet boven de Nazca lijnen gaan vliegen.

Maandag 1 oktober 2001 - Vliegen boven de Nazca lijnen

De dag begint met een vlucht boven de Nazca lijnen. Met drie toeristen stappen we in een klein vliegtuigje waarna de piloot ons de verschillende figuren laat zien. Probleem hierbij is dat je de figuren niet kunt zien als het vliegtuig gewoon vlak ligt. De piloot laat daarom afwisselend de rechtervleugel (voor de mensen aan de rechterkant) en de linkervleugel (voor de mensen aan de linkerkant) zakken zodat iedereen de figuren goed kan zien. Deze manier van vliegen in combinatie met het veelvuldig kijken door de lens van mijn fototoestel zorgden er wel voor dat dit de eerste keer was dat ik blij was met de kotszakjes aan boord. Aan het eind van de vlucht stap ik misselijk en bleek uit het vliegtuig, maar ik had het niet willen missen.

Nadat iedereen die dat wilde boven de Nazca lijnen heeft gevlogen bezoeken we met de hele groep een aantal bezienswaardigheden in de buurt van Nazca. Als eerste brengen we een bezoek aan de begraafplaats van Chauchilla. Dit is een Nazca begraafplaats ongeveer 30 km. Buiten Nazca. Het is een vlakte die bezaaid is met door de zon gebleekte schedels en beenderen, potscherven en mummies. De begraafplaats wordt als zodanig in stand gehouden, deels om verdere ontheiliging van het gebied te voorkomen (de meeste mummies zijn blootgelegd door grafrovers) en deels omdat er geen geld is om de mummies en grafgiften op een goede manier op te slaan of tentoon te stellen. Hierna gaan we naar de aquaducten van Cantalloq (een ondergronds irrigatiesysteem van de Nazca’s), krijgen we te zien hoe in Nazca keramiek werd gemaakt en krijgen we uitleg over de manier waarop men in deze buurt naar goud zoekt. Onderweg zien we nog een aantal in holen levende uilen en vertelt onze locale gids over op cactus levende luizen die gebruikt worden voor het (rood) verven van textiel.

’s Middags staan er geen groepsactiviteiten gepland. Ik ga eerst samen met een aantal andere mensen van de groep uit eten. Na het eten besluit ik, samen met een ander lid van de groep die net als ik onderweg veel foto’s maakt, om door een minder toeristische buurt van Nazca te gaan lopen. In eerste instantie kijken de mensen ons hier vaak erg argwanend aan waarbij mijn lengte ook hier weer voor de nodige verbazing zorgt bij de Peruanen. Op een bepaalt moment komen wij in een straat waar de plaatselijke jeugd een volleybalnet over de weg heeft gespannen. Op het moment dat wij voorbij komen spelen de plaatselijk meisjes tegen de jongens. Ik besluit mee te doen en sluit mij aan bij de meisjes. Mijn aanwezigheid zorgt voor veel hilariteit en lawaai op straat. Ouders komen de straat op om te zien wat er aan de is. Als ze mij zien spelen beginnen ook zij te lachen en hoewel we niet met hen kunnen praten is alle argwaan op dat moment verdwenen.

Ik heb in Peru heel veel gezien, veel mooie dingen maar ook veel armoede. Ook is er in Peru nog veel kinderarbeid. In grote steden lopen veel kinderen als schoenpoetser op straat en kun je voor één  Sol je schoenen laten poetsen. Sawadee heeft zich in Nazca over één van deze kinderen ontfermt. Deze jongen heet Henry en door de steun van Sawadee kan hij nu naar school. Wel moet hij dan elke keer als er een Sawadee groep in Nazca is laten zien waar hij op dat moment mee bezig is. ’s Avonds pakt hij dan vaak weer even zijn oude beroep van schoenpoetser en poetst hij (natuurlijk tegen een kleine vergoeding) de schoenen van de Sawadee reizigers.

Dinsdag 2 oktober 2001 - Van Nazca naar Puerto Inca

Vandaag beginnen we aan de reis van Nazca naar Arequipa. De meeste reisorganisaties leggen deze afstand en één dag (of nacht) af, maar om de lange busrit van tien uur te onderbreken maakt Sawadee als een van de weinigen een tussenstop (inclusief overnachting) in Puerto Inca, ooit de haven van Cuzco. De oude Inca ruïnes zijn hier mede door het droge woestijnklimaat goed bewaard gebleven. ’s Avonds heeft men in het hotel een buffet met lokale specialiteiten voor ons klaargemaakt.

Woensdag 3 oktober 2001 - Van Puerto Inca naar Arequipa

We vervolgen wij onze rit naar Arequipa en rijden over de smalle kuststrook van Peru die over de gehele lengte uit een zeer droge woestijn bestaat. Onderweg zien we een aantal dolfijnen en de eerste condor. Na in een klein dorpje geluncht te hebben komen we rond vier uur aan bij ons hotel in Arequipa. Na eerst mijn vuile kleren naar een wasserette vlakbij het hotel gebracht te hebben, loop ik Arequipa in en ben direct onder de indruk van de stad.

Donderdag 4 oktober 2001 - Op 'bezoek' bij Juantia (het ijsmeisje)

Een vrije dag in Arequipa. Ik besluit om deze dag in mijn eentje door te brengen, maar neem me ook voor om eerst uit te slapen. Dat uit slapen lukt redelijk, rond half acht  word ik wakker. Daarna begin ik de dag met een half uur internetten. Hierna loop ik door naar het “Plaza de Armas” waar ik boven op een galerij (met uitzicht op het Plaza) ontbijt. De rest van de dag heb ik vooral veel door Arequipa gelopen en heb van het eerste tot het laatste moment genoten van deze mooie stad. Ik breng o.a. een bezoek aan het Santa Catalina klooster en bekijk Juanita (het ijsmeisje). Ook heb ik deze dag gebruikt om geld te wisselen en mijn was bij de wasserette op te halen.

Vrijdag 5 oktober 2001 - Met de bus naar de Colca Canyon

We verlaten Arequipa en gaan op weg naar de Colca Canyon. We zullen vandaag behoorlijk stijgen en bereiken vandaag ook het hoogste punt van de reis (4900 meter). Het snelle stijgen en de grote hoogte betekenen een reële kans op hoogteziekte. Gelukkig zal niemand van de groep hier echt last van krijgen. Als we ontbijten begint het te regenen. Het is de eerste regen die dit jaar in dit gebied valt. De regen heeft ook gevolgen voor het programma. De eerste wandeling die op het programma staat wordt vervangen door een eenvoudiger wandeling en de tweede wandeling gaat zelfs helemaal niet door. Ook een bezoek aan Inca ruïnes in Coporaque gaat in verband met een door de regen veroorzaakte grondverschuiving niet door. Blijft over een bezoek aan een thermisch bad in de buurt van Chivay. We overnachten vannacht in een hotel in Chivay.

Zaterdag 6 oktober 2001 - Condors kijken op de Cruz del Condor

Deze dag moet wat mij betreft een van de hoogtepunten van deze reis worden. Vandaag gaan we namelijk naar de Cruz del Condor en hopen daar veel Condors te zien. We weten echter ook dat er gisteren maar één condor te zien was. We willen in elk geval niet te laat komen en vertrekken daarom al om vijf uur uit Chivay naar de Cruz del Condor. Het weer voorspelt niet al te veel goeds. Het is bewolkt en het ziet er eerder naar uit dat het zal gaan regenen dan dat de zon zal gaan schijnen. Dit verkleint de kans op het zien van veel condors omdat condors bij het vliegen gebruik maken van thermiek. Als we bij de Cruz del Condor aankomen is er nog geen condor te zien, wel wordt het weer geleidelijk iets beter. Even later zien we een paar condors onder in de kloof vliegen. Gebruik makend van de thermiek die de zwakke zon al veroorzaakt in de smalle kloof komen de condors hoger en hoger. We zien een aantal volwassen en een aantal jonge condors. Gelukkig voor ons geven de condors vandaag een goede show en als ze over onze hoofden vliegen vraag je je toch af wie nu naar wie kijkt.

Na de show van de condors maken we een wandeling van ongeveer 3½ uur waarvan een gedeelte over een smal pad vlak langs de afgrond. Overal waar we komen zijn boeren druk aan het werk op het land. ’s Middags begint het helaas weer te regenen waardoor het voor die middag geplande paardrijden niet doorgaat. We overnachten in een klein hotelletje in Cabanaconde.

Zondag 7 oktober 2001 - Terug naar Arequipa

Vandaag vertrekken we alweer uit Cabanaconde om terug te gaan naar Arequipa een bustocht van ongeveer 7 uur. In de buurt van de Cruz del Condor onderbreken we de busrit met een wandeling van ruim een uur. Als we op de 4900 meter hoge pas zijn waar we ook op de heenweg gestopt zijn valt het op dat de regen die wij in Cabanaconde hebben gehad op deze hoogte in de vorm van sneeuw is gevallen.

Maandag 8 oktober 2001 - Met vertraging naar Puno

Onze laatste dag in Arequipa en zullen we met een binnenlandse vlucht naar Puno gaan. Het probleem is alleen dat de vorige avond nog niet bekend was hoe laat ons vliegtuig zou vertrekken. We spreken af dat iedereen om negen uur in de hal van het hotel zal zijn waar we dan de definitieve vertrektijd van het vliegtuig door zullen krijgen. Dat wil zeggen voor zover een vertrektijd in Peru definitief kan zijn.

Om nog zoveel mogelijk van deze prachtige stad te kunnen genieten ben ik vroeg (7 uur) opgestaan en ben ik naar het centrum van Arequipa gegaan. Op dat moment is er nog weinig te doen, maar in het uur dat ik op een bankje op het Plaza de Armas zit zie ik de stad langzaam wakker worden. Na op het Plaza de Armas ontbeten te hebben loop ik terug naar het hotel om daar te horen dat de vertrektijd van ons vliegtuig nog niet bekend is en er om elf uur een laatste breefing zal zijn. Ik loop daarop opnieuw de stad in, gewoon omdat deze stad mij blijft boeien.

Om elf uur horen we dat we om één uur naar het vliegveld zullen gaan en dat ons vliegtuig rond half vijf zal vertrekken. Ons vliegtuig vertrekt keurig op tijd en na een half uur vliegen landen we rond vijf uur in Puno. Er staat nog een bezoek aan Sillustani, aan het meer van Umayo, op het programma, maar als we daar aankomen is het helaas al donker zodat we weinig zien van de historische chullpas of graftorens uit de Colla- en Incacultuur.

Dinsdag 9 oktober 2001 - Met de boot naar de drijvende rieteilanden op het titicacameer

Vandaag gaan we een dag varen op het Titicacameer. We brengen eerst een bezoek aan de wel zeer toeristische drijvende rieteilanden van de Uros-indianen. We zijn hier gelukkig vrij vroeg en als we op de rieteilanden aankomen zijn er nog weinig andere toeristen. Als het iets later al redelijk druk begint te worden op het eiland besluiten wij om verder te varen naar het eiland Taquile. We maken hier een mooie wandeling en lunchen in het dorp. Dit eiland staat vooral bekend vanwege het feit dat de mannen hier de hele dag lopen te breien. De spullen die zij maken worden in één van de twee coöperatieve winkels in het dorp verkocht. Dit is ook een van de weinige plaatsen in Peru waar je niet af kunt dingen. Als iemand iets inlevert bij een van de winkels wordt op dat moment namelijk de prijs bepaald. Een klein gedeelte van de opbrengst is voor de coöperatie en de rest van de opbrengst is voor de maker.

Woensdag 10 oktober 2001 - Met de bus naar Cuzco

Met de bus van Puno naar Cuzco, een busreis van zeven à acht uur. Onderweg zijn er weinig bezienswaardigheden, maar het landschap maakt veel goed. Rond de lunch stoppen we bij een textielfabriek waar we een rondleiding krijgen. Hierna gaan we picknicken aan de picknicktafels in het parkje bij de textielfabriek. Ook stoppen we onderweg nog bij het hoogste punt waarop wij deze dag komen, de pas La Raya (4320 meter) om hier van het uitzicht te genieten.

In Cuzco overnachten we in een hotel van twee Nederlanders (Walter en Tineke), twee mensen die zich volop inzetten voor de Stichting Hope. Een stichting die tot doel heeft mensen in achterstandsgebieden zoals de Pueblos Jovenes (arme buitenwijken van grote steden) en de Comunidades (boerengemeenschappen) in de gelegenheid te stellen hun eigen leefomstandigheden te verbeteren. Om de stichting te steunen koop hier alvast mijn kerstkaarten voor dit jaar.

Donderdag 11 oktober 2001 - Een ontdekkingstocht door de omgeving van Cuzco

In principe een vrije dag in Cuzco, maar omdat ik toch wat van de omgeving wil zien maak ik gebruik van het aanbod van Guy (onze reisleider) om een busje te huren waarmee we naar een aantal bezienswaardigheden in de buurt van Cuzco kunnen bekijken. We brengen o.a. een bezoek aan unieke cirkelvormige terrassen (de cirkel was voor de Inca’s de vorm van de zon en daarmee heilig) en aan zoutpannen.

Vrijdag 12 oktober 2001 - Citytour door Cuzco

De tweede vrije dag in Cuzco, maar Guy heeft ook voor vandaag een citytour geregeld en we bezoeken o.a. Saqsaywaman, Q’enqo, Pukapukara, Tambo Machay en de Santo Domingo.

Zaterdag 13 oktober 2001 - Naar Lares voor de start van de Lares Trail

Vandaag beginnen we met vier mensen aan een totaal nieuwe fase van deze reis. We vetrekken om zes uit ons hotel in Cuzco en gaan met een lokale bus naar Lares, waar we rond half elf aankomen. Het op 3200 meter hoogte gelegen Lares is voor ons het vertrekpunt voor een driedaagse wandeltocht. Om elf uur beginnen we te lopen, het is dan nog droog maar dat zal niet lang zo blijven. Vlak na de middag begint het te regenen. Gelukkig kunnen we lunchen in een oud schoolgebouwtje zodat we in elk geval droog zitten. Ook het grootste gedeelte van de middag blijft het regenen. Als we rond vijf uur op het op 3700 meter gelegen eindpunt voor deze dag aankomen regent het nog steeds. Doordat mijn schoenen inmiddels doornat geworden zijn en ik constant in de modder sta zijn mijn voeten al aardig afgekoeld. Die nacht slaap ik met zoveel mogelijk kleren aan in mijn eigen slaapzak in een tent, maar ondanks alles heb ik het die nacht toch koud. Vooral mijn voeten willen maar niet warm worden.

Zondag 14 oktober 2001 - Stijgen, dalen, nog meer stijden en afzien in de Andes

Om zeven uur staan we op en na een stevig ontbijt beginnen we een half uur later weer te lopen. Dit blijkt voor mij de remedie tegen koude voeten. Hoewel we deze dag per saldo maar 100 meter zullen stijgen, moeten we vandaag veel klimmen en dalen. 's Ochtends is het echt perfect wandelweer (niet te warm en droog) maar helaas laat het weer ons ’s middags weer in de steek en lopen we vanaf een uur of één weer door de regen. Het eindpunt van deze dag ligt op 3800 meter vlak boven een grote waterval. Als we bij de waterval aankomen is het ondertussen zo hard gaan regenen dat we er niet echt van kunnen genieten. Glibberend en glijdend over de natte stenen klimmen we langs de waterval omhoog. Als we boven zijn komt er een dichte mist opzetten waardoor we helaas niet van het mooie uitzicht boven aan de waterval kunnen genieten. Vannacht zullen we op het erf van een boer slapen en omdat we het de afgelopen nacht allemaal koud hadden worden de tenten in een van de schuren van de boer opgezet. Doordat de tenten hier enigszins beschut staan valt het die nacht mee met de kou.

Maandag 15 oktober 2001 - Ontmoeting met 'de lama met de hamer'

Als ik vanochtend mijn schoenen aan trek zijn ze nog niet eens goed droog maar gelukkig ziet het weer er vandaag redelijk goed uit. Nu maar hopen dat vandaag niet, zoals dat de afgelopen dagen wel gebeurde, rond de middag de zon weer achter de wolken verdwijnt en we weer in de regen moeten lopen. De eerste paar uur moeten we vandaag vooral heel veel klimmen om het hoogste punt van de wandeling (4420 meter) te bereiken. Als we bijna op het hoogste punt zijn kom ik “de lama met de hamer” tegen en doe vervolgens erg lang over om de laatste meters te klimmen. Als ik op het hoogste punt ben maakt het uitzicht echter alles goed. Vanaf nu is het vooral een kwestie van dalen en hoewel mijn benen hier ook niet echt blij mee zijn gaat het in elk geval beter dan klimmen. Pas na de lunch kom ik weer een beetje in mijn ritme. Die middag dalen we af in een kloof die naarmate we lager komen steeds groener wordt. Gelukkig laat het weer ons vandaag niet in de steek en kunnen we volop genieten van de omgeving. Rond vijf uur zijn de op het eindpunt van deze wandeling. Hier stappen we op de bus naar Ollantaytambo.

Dinsdag 16 oktober 2001 - Naar de verborgen Inca stad, Machu Picchu

Vandaag zullen we de rest van de groep weer ontmoeten, maar eerst hebben we nog een paar uur om Ollantaytambo te bekijken. Hierna nemen we de trein naar Aguas Calientes. Vanuit Aguas Calientes gaan we daarna met de bus naar Machu Picchu. Rond half twaalf komen we aan op Machu Picchu en treffen hier de rest van de groep. ’s Avonds gaan we met de trein terug naar Cuzco.

Woensdag 17 oktober - Een stad wordt wakker

De laatste dag in Cuzco. Ik besluit om, zoals ik eerder in Arequipa  deed, vandaag vroeg naar het Plaza de Armas te gaan en daar te gaan kijken naar een stad die langzaam wakker wordt. Vandaag loop ik vooral veel rond door Cuzco, koop wat laatste souvenirs en lees in een internetcafé een paar e-mailtjes.

Donderdag 18 oktober 2001 - Terug naar Lima

Vandaag staan we vroeg op en verlaten al om vijf uur ons hotel om naar het vliegveld van Cuzco te gaan. Hier nemen we het vliegtuig naar Lima. Na onze bagage in depot gezet te hebben is iedereen vrij om Lima in te gaan. Omdat iedereen toch naar het centrum wil besluiten we als groep een busje te huren. We komen een prijs overeen met de eigenaar van een busje, maar als hij even later met het busje voor komt rijden blijkt het busje eigenlijk veel te klein voor 14 personen. Heel dicht op elkaar zittend en met twee mensen in de bagageruimte van het busje rijden we naar het centrum. Vandaag zullen we opnieuw geen getuige zijn van het wisselen van de wacht bij het presidentieel paleis. Ging het de eerste keer dat wij in Lima waren niet door vanwege protesterende boeren, vandaag is het een feestdag in Lima en is er een grote processie op het Plaza de Armas en gaat het wisselen van de wacht opnieuw niet door.

We brengen de dag redelijk relaxt door in Lima en gaan rond half vijf weer naar het vliegveld. Ons vliegtuig zal om tien over acht vertrekken en zal ons, met een tussenlanding op Aruba, in ongeveer 14½ uur naar Schiphol.

Vrijdag 19 oktober - De laatste etappe

Om vijf uur ’s middags land ik op Schiphol, als iedereen zijn bagage heeft nemen we afscheid van elkaar en loop in naar het station. Er staat net een trein naar Enschede klaar om te vertrekken. In Amersfoort stap ik over in de trein die mij naar Zwolle zal brengen. Vlak voor Zwolle komt een conducteur de coupé binnen. Als ik hem mijn KLM ticket laat zien zegt hij “Jij hebt waarschijnlijk het duurste kaartje in deze trein”.