Kampie.info

Reisverslag Verenigde Staten
(Het diepe zuiden en grote steden)



New Orleans - Natchez

Het milde, subtropische klimaat in het zuiden van de Verenigde Staten leent zich zeer goed voor het verbouwen van gewassen zoals katoen en suikerriet. Vanaf het einde van de 18e eeuw zijn er in dit gebied veel plantages gesticht. Sommigen, vooral de grotere met indrukwekkende woningen in de Antebellum Architecture Style. Dit is een bouwstijl die gebaseerd is op de oude Griekse en Romeinse bouwkunst. Het bewerken van de grond was erg arbeidsintensief. Er waren veel arbeiders nodig. Het liefst goedkope arbeiders. Plantage-eigenaren maakten hiervoor gebruik van grote aantallen slaven die het zware werk op het land moesten verrichten.

Vanaf het jaar 1808 werd slavernij in een aantal noordelijke staten verboden. Ook kwam er een landelijk verbod op de slavenhandel vanuit Afrika. De zuidelijke staten dankten een groot deel van hun welvaart aan de slavernij. Zij wilden daarom de slavernij behouden en scheiden zich in 1861 af van het noordelijke deel van het land. Dit leidde tot het uitbreken van de Amerikaanse Burgeroorlog. Een oorlog die tot 1865 zou duren. maar ook na afloop van de Burgeroorlog werden voormalige tot slaaf gemaakten vaak nog door hun voormalige eigenaren uitgebuit. Omdat zij weinig tot geen mogelijkheden hadden om zich elders te vestigen bleven veel bevrijde slaven op de plantages wonen en werken. Zij werden nu weliswaar voor hun werk betaald, maar moesten ook huur betalen voor hun woningen. Ook moesten ze vaak verplicht hun aankopen doen in door de plantage-eigenaren beheerde winkels waardoor het loon van de voormalige tot slaaf gemaakten toch weer in handen van de plantagehouder kwam.


Links naar aanvullende informatie:

Boekenlijst

ESTA

Foto's

Tioga Tours

Zondag 1 september 2019

Vandaag vertrek ik uit New Orleans en ga ik naar het noordelijker gelegen Natchez. Een rit van ongeveer drie uur. Rond half negen rij ik weg bij het hotel. Na een paar zonnige en warme dagen in New Orleans in het vanmorgen licht bewolkt. Het eerste uur rij ik over de I-10 naar het noorden. Aan weerszijden van de weg kijk ik uit over bayous en moerassen. Na een uur rijden, ik ben dan bijna bij Baton Rouge neem ik een 'foodturn' om te gaan ontbijten. Vlakbij de snelweg zijn meerdere fastfoodrestaurants. Ik kies voor het voor mij onbekende Waffle House. Na een redelijk goed ontbijt rij ik een half uur later verder. Ik rij nog een stukje over de I-10 naar het noorden om daarna, bij afslag 8c de US-61 op te rijden. Als ik een half uur gereden heb maak ik een tweede tussenstop. Een ongeplande tussenstop. Ik gebruik mijn telefoon als navigatiesysteem en heb een telefoonhouder meegenomen waar ik mijn telefoon met een aan de achterkant van de telefoon geplakte magneet aan bevestig. Maar vanmorgen het ik onderweg al een paar keer mijn telefoon iets omhoog geschoven en nu is de telefoon van de houder gevallen. Dat is lastig navigeren. Op de parkeerplaats zie ik wat er gebeurd is. De magneet zit nog aan de houder en niet meer aan de telefoon. Waarschijnlijk door de hitte heeft de lijm losgelaten. Met wat tape plak ik de magneet waar vast aan de telefoon en bevestig de telefoon weer aan de houder. Deze noodoplossing zal de rest van de vakantie goed blijven werken.


Longwood House

Het is ongeveer kwart over twaalf als Natchez bereik. Voordat ik naar het hotel rij, rij ik eerst naar het Longwood House. En dan bedoel ik natuurlijk niet het verblijf van Napoleon Bonaparte tijdens zijn verbanning op Sint-Helena. Nee het Longwood House waar ik naar toe rij is een historisch achthoekig herenhuis. Het landhuis staat in het US National Register of Historic Places en is een National Historic Landmark. Het antebelum landhuis (landhuizen van voor de burgeroorlog) is het grootste achthoekige huis in de Verenigde Staten. Het is, hoe gek het ook mag klinken als je naar de foto van het huis kijkt, een huis dat nooit is afgebouwd. De bouw kwam stil te liggen toen de burgeroorlog uitbrak. Bouwmaterialen bleven her en der verspreid in het gebouw liggen omdat men er van uitging dat de oorlog hooguit een paar maanden zou duren en de bouw daarna afgerond zou worden. Het zou heel anders lopen. De burgeroorlog zou pas vier jaar later afgelopen zijn en tegen die tijd was er geen geld meer over om het huis af te bouwen.

Na het bezoek aan het Longwood House rij ik naar het hotel. Het is dan nog te vroeg om in te checken, maar ik laat me al wel met de shuttle bus van het hotel naar downtown Natchez brengen. De chauffeur geeft mij zijn telefoonnummer voor het geval dat ik opgehaald wil worden, maar ik ben van plan om naar het hotel terug te lopen. Een warm en verlaten Natchez. Ik loop een tijdje door de stad op zoek naar een restaurant voor een late lunch. Maar in het deel van de stad waar ik loop zijn geen restaurants. Mogelijk zijn die dichter bij de Mississippi te vinden. Terwijl ik in de richting van de rivier loop zie ik een restaurant. Ik voel aan de deur en die gaat open. Maar helaas, zo zeggen twee vrouwen die in het restaurant aan het werk zijn, is de zaak gesloten. Op hun advies loop is verder in de richting van de Mississippi. Dan zie ik weer een restaurant. 100 Main Spirits & Eatery. En bij dit restaurant is niet alleen de deur maar ook de keuken open. Het is inmiddels half drie en ik ga aan de verder bijna lege bar zitten. En de enige andere mensen die aan de bar zitten zijn geen gasten. Volgens de barkeeper is de drukte al geweest. Hij had ook kunnen zeggen dat de drukte nog moest komen, want als ik een tijdje later, na een goede lunch, de zaak verlaat ben ik lang niet meer de enige gast.


Na de lunch loop ik verder naar de Mississippi. Eerst volg ik een hoog pag met mooi uitzicht op de rivier. Aan het eind van dat pad krijg ik heel even het idee dat ik ergens een verkeerde afslag heb genomen en in Den Ilp ben beland. Mijn oog valt op een huis met zoveel prullarias aan de gevel en op de veranda dat het mij doet denken aan het huis in Den Ilp van wijlen Anton Heyboer.

Via een lager gelegen pad loop ik terug met de bedoeling terug te lopen naar het hotel. Maar als ik halverwege ben begint het te regenen. Eerst zachtjes, maar al snel hard. Als ik even ga schuilen onder de carport naast een huis zie ik dat ik recht tegenover café Fat Mama's Tamales sta. De kan geen toeval zijn. Ik steek de straat over en neem plaats aan de bar. Het is gezellig druk in het cafe. Ik bestel een biertje en maak een praatje met de barvrouw. Even later komen een jonge man en vrouw het cafe binnen die vlak naast mij aan de bar gaan zitten. Het stel blijkt uit Parijs te komen maar spreken (voor Fransen) goed Engels. Er onstaat een leuk gesprek waar de barvrouw als ze even geen klanten hoeft te bedienen ook aan deel neemt. En het zijn de dingen die zij vertelt die mij het meest zijn bijgebleven van het gesprek. Zo vertelt ze dat ze op haar zestiende door het stiefmoeder het huis is uitgezet en dat ze daarna een tijdje dakloos was. Op haar zeventiende is ze getrouwd met een jeugdvriend. Inmmiddels zijn haar man en zij niet meer samen, maar ook (nog) niet geschieden. Ze zegt geen geld voor de scheiding te hebben. Inmiddels heeft zij een vriend en haar man een vriendin. Een paar maanden geleden is ze moeder geworden. DE vader van haar kind is niet haar man, maar haar vriend. Zij zegt het kind nog niet te hebben laten registeren (kan volgens haar nog totdat het kind zes wordt) omdat haar man dan automatisch geregistreerd zou worden als de vader van het kind en niet de biologische vader, haar vriend.

Vanaf het cafe loop ik terug naar het hotel. Het is bijna zeven uur als ik heb ingechekt en op mijn kamer ben. In neem een verfrissende douche en kleed mij om. Hierna loop ik terug naar de Mississippi om te gaan eten bij Camp, een restaurant aan de Mississippi zo'n 15 minuten lopen van het hotel. Nu het weer droog is het het, zelfs nu de zon onder is, is ook weer warm en drukkend. Als ik bij het restaurant aankom is er geen tafel vrij. Maar aan de bar is nog wel een plekje vrij. Ik neem plaats aan de bar en bestel een biertje en taco's Cajun style. Na het eten drink ik nog een paar biertjes aan de bar en praat wat met een paar aqndere gasten. Daarna loop ik rustig terug naar het hotel. Een mooi einde van een mooie dag.

Vandaag gereden afstand:
278 kilometer / 173 mijl

Hotel:
Magnolia Bluffs Casino & Hotel
645 South Canal Street
Natchez