Kampie.info
Reisverslag Verenigde Staten
(Het diepe zuiden en grote steden)
New Orleans
In het boek 'Music Trails USA' schrijft Marc Stakenburg dat van New Orleans wordt gezegd dat het meer de meest noordelijke Caraïbische stad is dan een (zuidelijke) Amerikaanse stad. De houten huizen en de relaxte sfeer geeft bezoekers het gevoel in de Caraïben te zijn.
Deze in 1718 door Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville gestichte stad is vernoemd naar de Fransman Filips II van Orléans is de grootste stad van de Amerikaanse staat Louisiana. New Orleans ligt te midden van de katoenplantages, waar vroeger de Afrikaanse slaven te werk werden gesteld. Tegenwoordig is het een belangrijk industrie- en distributiecentrum en heeft de stad een belangrijke haven. Naast een groot stedelijk gebied zijn er in New Orleans ook nog veel ongecultiveerde moerassen. Sommige plaatsen binnen de Orleans Parish hebben door de geschiedenis heen een onafhankelijke positie gehad ten opzichte van de stad New Orleans, zoals Irish Bayou. Algiers was tot 1870 een aparte stad. Vanaf dat moment gingen de stad en de Orleans Parish in elkaar op.
|
Vrijdag 30 augustus 2019
 Uitzicht op de St. Louis Cathedral |
Tot nu toe wordt ik sinds ik in Amerika ben elke ochtend iets later wakker. Deze morgen wordt ik 'pas' om zes uur wakker. Ik blijf nog een uurtje in bed liggen voor ik opsta. Om half acht loop ik het hotel uit in de richting van het French Quarter. Maar voordat ik het French Quarter ga verkennen eerst ontbijten. An de rand van het French Quarter loop ik op de Canal Street en zie ik het Palace Café. Even later geniet ik hier van een uitstekend ontbijtbuffet. In de app 'Visit a City' heb ik een wandeling door de stad aangemaakt. Maar als ik die wil bekijken krijg ik de melding dat deze wandeling niet beschikbaar is voor offline gebruik. Vergeten te downloaden. Gelukkig kom ik er nu achter in een restaurant met WiFi. Even later heb ik mijn fout hersteld en de route die ik vandaag wil wandelen gedownload.
 Flowerpower anno 2019 |
Na het ontbijt loop ik een tijdje door het French Quarter. Daarna loop ik naar de St. Louis Cathedral en het ernaast gelegen Cabildo. Na de kathedraal en het Cabildo bekeken te hebben ga ik in het Jackson Square op een bankje in de schaduw zitten en denk ik na over mijn eerste indruk van New Orleans, Er zijn steden waar je vanaf de eerste stap die je er zet niets mee hebt. Houston was voor mij zo'n stad. Er zijn ook steden waar je direct van houdt. New Orleans hoort bij die categorie. Maar ook in New Orleans zijn als je een beetje om je heen kijkt minder mooie dingen te zien. En dan bedoel ik niet lelijke gebouwen of rommel op straat (dat er nauwelijks ligt). Nee, ik heb het dan over daklozen die overdag in het Jackson Square park in het gras liggen of op een bankje zitten. 's Avonds wordt dit park afgesloten en moeten de daklozen ergens anders een slaapplaats zoeken. Maar overdag lijken ze getolereerd te worden. IK zie hoe een agent een in het gras liggende dakloze aanspreekt. Hij informeert eerst of het goed gaat met de man en en vraagt hem daarna om op een bankje te gaan zitten. Maar als de man in het gras blijft liggen laat de agent hem verder met rust en loopt door. Ook op de bankjes rondom het park zitten veel opvallende mensen. Zo zit op een bankje een man die druk met zichzelf in discussie is. Ook zijn er veel 'kunstenaars' in de omgeving van het park die wat proberen te verdienen door kunst te verkopen aan toeristen. Een deel van hen, hoofdzakelijk vrouwen, lijken te zijn blijven hangen in het flowerpower tijdperk. Op een bankje vlakbij mij zitten een paar daklozen. Een van hen komt naar mij toe en wil mij een naar zijn mening hele mooie ketting verkopen. Hij zal op zoek moeten naar een andere klant. Wel doneer ik even later vijf dollar aan een man die geld inzamelt voor de opvang van dakloze ouderen.
 Republikein |
Na een tijdje in het park gezeten te hebben vervolg ik mijn wandeling door de stad. Even later zie ik een mooi terrasje op een klein binnenplaatsje. Ik vind het eigenlijk nog iets te vroeg om te gaan lunchen (het is net 12 uur geweest), maar ervaringen tijdens eerdere reizen hebben mij geleerd dat je dit soort buitenkansjes niet moet laten lopen. En dus neem ik even later voor een vroege lunch plaats op de leuke terrasje van Petit Café Amelie. In de schaduw van een grote boom en met de verkoelende bries van een grote ventilator geniet ik van een heerlijke lunch. Na de lunch loop ik weer verder. Na het 1850 House bekeken te hebben loop in naar de French Market. Vlak voor de ingang van de French Market staat een man naast twee grote poppen. Een vrolijk lachende Donald Trump en een geboeide, in gevangeniskleren gestoken Hillary Clinton. Het is wel duidelijk op welke presidentskandidaat deze man bij de laatste verkiezingen heeft gestemd. Ik ga met de man in gesprek over zaken zoals globalisme en nationalisme. De man heeft over beide een duidelijke mening. Ze deugen niet. Dat geldt volgens de man overigens voor elk isme. Ze deugen allemaal niet. Als ik tegen de man begin over 'fake news' adviseert hij mij om voor het echte verhaal berichten op social media te lezen. Daar staat volgens hem de waarheid, vertelt door mensen die door de reguliere pers monddood worden gemaakt. Ook over 11 september heeft hij een duidelijke mening. Het was geen aanslag uitgevoerd door moslim terroristen, maar een vooropgezet plan. Hij probeert mij te overtuigen van zijn gelijk door te stellen dat het een Nederlandse architect was die als eerste zijn vraagtekens zette bij het officiële verhaal en aangaf dat de Twin Towers dan nooit zo rechtstandig ingestort zouden zijn. aan het eind van het gesprek met ik nog een foto van de man naast Hillary Clinton en Donald Trump.
Straatmuzikanten in New Orleans |
Op het geluid van gezellige muziek afgaand steek ik de straat over en ga staan luisteren en kijken naar een groepje straatmuzikanten. Dit is een van de redenen waarom ik dit zo'n mooie stad vind.
Ik wandel verder door de stad, maar het zit even niet mee. Bij de St. Augustine kerk sta ik voor een dichte deur en bij St. Louis Cemetery No. 2 ben ik net te laat. De poort gaat net dicht. Dan maar doorlopen naar het Louis Armstrong Park en het in dit park gelegen Congo Square. Congo Square wordt gezien als de geboorteplaats van de jazz. Het was de enige plek waar de Afrikaanse slaven in de zestiende en zeventiende eeuw hun eigen muziek en dans mochten uitoefenen en zo de fundamenten van de Afro-Amerikaanse muziek konden leggen. Hierna loop ik terug naar het hotel. Hier neem ik een verfrissende douche, was wat naar zweet stinkende shirts en ga een tijdje op bed liggen.
 Bourbonstreet |
Aan het begin van de avond loop ik de stad in om te gaan eten bij het House of Blues. In een binnentuin geniet ik van lekker eten en de livemuziek van een band. Ik besluit de dag met een bezoek aan Bourbonstreet. Een opvallende straat. Een straat waar mij aan de ene kant drugs en prostituees worden aangeboden (al dan niet in combinatie) terwijl op elk kruispunt fanatieke Christenen staan die de bezoekers van Bourbonstreet oproepen te stoppen met hun zondige gedrag. Wat mij ook opvalt is het voor mij onverwacht openlijk homoseksuele mannen die hier al dan niet hand in hand of gekleed in opzichtige latex pakjes rondloopt. Dat had ik niet verwacht in het conservatieve zuiden van de Verenigde Staten. Ik snap heel goed waarom Marc Stakenburg in zijn boek 'Music Trails USA' schrijft dat New Orleans geen zuidelijke Amerikaanse stad is, maar de meest noordelijke Caraïbische stad.
De muziek die in de meeste cafés in Bourbonstreet wordt gedraaid is niet helemaal mijn smaak. Ik loop daarom terug in de richting van French Market en ga in een kroegje waar een leuk bandje optreedt aan de bar zitten. Ik bestel een biertje en begin een gesprek met de barkeeper. De man vertelt dat hij opgegroeid is in Philadelphia maar sinds een paar jaar woont hij samen met zijn vrouw in New Orleans omdat zijn vrouw hier een goede baan kon krijgen. Een mooie afronding van een mooie dag in een mooie stad.
Zaterdag 31 augustus 2019
 Alligator |
Bij het boeken van deze reis heeft Tioga voor mij drie excursies geboekt. Een bezoek aan Graceland later deze reis en twee swamp tours. De eerste swamp tour heb ik eergisteren gemaakt de tweede staat vanmorgen op het programma. De Jean Lafitte Traditional Swamp tour. Mijn plan is om vanmorgen, net als gisteren, bij Palace Café te gaan ontbijten. Maar als ik om half acht voor de deur sta zijn ze nog niet open. Een man die voor het restaurant de stoep aan het schoonmaken is adviseert mij een klein stukje door te lopen (volgende straat links) en naar Jimmy's te gaan. Dit blijkt een goed advies. Jimmy's is een kleine zaak met lelijke oranje stoelen, vriendelijke bediening (de serveerster spreekt mij steeds aan met 'my love') en bovenal lekker eten.
Na het ontbijt rij ik in ongeveer een half uur naar Jean Lafitte Swamp Tours. Het blijkt hier veel grootschaliger aangepast te worden dan bij de Atchafalaya Experience. Acht vierkante rondvaartboten liggen achter elkaar klaar om toeristen mee te nemen de Jean Lafitte National Historical Park and Preserve in. Met mijn voucher meld ik mij bij de receptie. Hier krijg ik te horen dat ik in boot nummer vier zit. Qua natuurschoon haalt deze swamp tour het niet bij de vorige. Gingen we toen de bayous in, dit keer varen we op de mensen aangelegde kanalen. Maar daar staat tegenover dat ik vandaag al snel de eerste alligator vlakbij de boot zie zwemmen en dat er nog vele zullen volgen. Volgens de gids zijn de dieren niet bang voor de langzaam varende vierkante toeristenboten. In het verleden lokten ze de dieren zelfs door ze te voeren. En dan vreemd genoeg niet alleen vlees, maar ik marshmallows. Dat voeren gebeurd niet meer. Mag niet meer. Dat wil zeggen; volgens de gids mag het niet meer als je betrapt wordt. Maar doordat tegenwoordig bijna iedereen foto's en filmpjes maakt met de smartphone en veel van deze beelden later op social media verschijnen durft hij het risico niet meer te nemen.
 Alligator |
In totaal zitten er ongeveer 40 mensen in de boot. Maar door het grote aantal alligators dat hier zwemt maakt het niet uit aan welke kant je zit. Iedereen krijgt er meerdere te zien. De gids vertelt op een leuke en deskundige manier over het gebied. Bijvoorbeeld over de zes verschillende soorten slangen die in het gebied voorkomen waarvan er één soort zo giftig is dat je na een beet binnen één uur een antiserum moet krijgen. Het duurt volgens hem een uur en tien minuten om in het dichtstbijzijnde ziekenhuis te komen. Waar je vervolgens eerst nog vier uur moet wachten voor je aan de beurt bent.
Bij het boeken van deze reis stond voor mij vast dat ik in elk geval één swamp tour wilde maken. Ik twijfelde over een tweede maar besloot toch twee swamp tours te boeken. Achteraf ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Beide swamp tours waren zo verschillend dat ze bijna niet te vergelijken zijn. Ga je naar Louisiana en wil je een swamp tour maken waarbij het je vooral gaat om de mooie natuur en je het leuk vindt om alligators te zien maar dat geen vereiste is, boek dan de swamp tour bij Atchafalaya Experience. Gaat het je er om dat je alligators wilt zien, kies dan voor de Jean Lafitte Traditional Swamp tour. Of doe zoals ik en doe ze allebei.
 Lafayette Cemetery No. 1 |
Terug in New Orleans rij ik naar Lafayette Cemetery No. 1. In tegenstelling tot No. 2 kun je hier nog gratis naar binnen en zonder gids rondlopen. Ik dwaal een tijdje rond over de begraafplaats. Ik zie één graf met een Nederlandse naam; Bultman. Hierna sluit ik mij aan bij een rondleiding van ongeveer 20 minuten die een gids geeft 'for tips only'. Toch leuk om wat meer te weten te komen over deze begraafplaats. Zo vertelt de gids dat er geen nieuwe tombes meer bijgeplaatst mogen worden. Wel kun je proberen om een tombe over te nemen van een andere familie. De prijs van een tombe in ongeveer 30.000 dollar. In een tombe liggen meerdere mensen begraven. De laatste begravene ligt op 'de bovenste verdieping' boven de grond. Daaronder liggen, in doeken gewikkeld, de beenderen van eerder overleden familieleden. Een overledene blijft minimaal een jaar op de bovenste plank liggen. Sterft er binnen een jaar een familielid, dan wordt die tijdelijk in een speciaal voor dat soort gelegenheden bestemde tombe begraven totdat hij/zij verplaatst kan worden naar het familiegraf.
 De Jazz Cats |
Na het bezoek aan Lafayette Cemetery No. 1 rij ik met de auto terug naar het hotel om daarna te voet de stad in te gaan. Langs de Mississippi loop ik naar het French Quarter. Hier ga ik op een leuk terras zitten voor een late lunch. Gisteren heb ik op ditzelfde terras iets gedronken en gesproken met de zanger van de Jazz Cats, de band die gisteren optrad. Vandaag treden de Jazz Cats opnieuw op. De zanger knikt mij vriendelijk toe als ik mij aan ziet komen. Vandaag krijgt hij van mij geen fooi voor het optreden maar koop ik hun CD. Het lunchgerecht dat ik het besteld is van Amerikaanse omvang. En hoewel ik zeker geen kleine eter ben krijg ik het niet op. De serveerster doet de rest in een box om mee te nemen. Deze geef ik even later in het Jackson Square park aan een dakloze man. 's Middags wordt de hitte (het is bijna 40 graden) mij teveel. Ik besluit terug te lopen naar het hotel. Maak nog een tussenstop bij een leuk cafeetje waar ik een paar biertjes drink en klets met een drie turven hoge serveerster. Terug in het hotel ga ik een tijdje op bed liggen uitrusten.
Aan het begin van de avond loop ik weer de stad in om te gaan eten. In de app Maps.me heb ik een paar restaurants opgezocht die volgens de app 'populair' zijn. Dat blijkt te kloppen. Het is druk in de stad en bij elk restaurant op mijn lijstje staat een lange rij. Gelukkig heb ik laat geluncht. Het is bijna negen uur als ik aan een tafeltje in Café Pontalba ga zitten. IK bestel een biertje en een Cajun pasta. Een goede keuze. Ik was van plan om vanavond nog wat mooie avondfoto's in de stad te maken, maar na et eten slaat de vermoeidheid toe. Ik loop terug naar mijn koele hotelkamer waar ik nog wat lees en naar CNN kijk (veel aandacht voor een mass shooting in Odessa (Texas) en orkaan Dorian) voordat ik ga slapen
Vandaag gereden afstand: |
Hotel: Royal St. Charles 135 St. Charles Avenue New Orleans |