Kampie.info
Reisverslag Verenigde Staten
(Het diepe zuiden en grote steden)
Washington
Washington D.C. is de hoofdstad van de Verenigde Staten. "D.C." staat voor "District of Columbia", het speciale federale district dat hetzelfde grondgebied bestrijkt en er min of meer synoniem mee is. Het District of Columbia is vernoemd naar een oude, poëtische naam voor de Verenigde Staten: Columbia (op zijn beurt afgeleid van Columbus). Dit district behoort tot geen enkele staat, omdat men niet wilde dat een staat invloed op de hoofdstad kon uitoefenen. Gevolg daarvan is dat de inwoners van D.C. niet deelnemen aan de verkiezingen van het Amerikaanse Congres, want dat vertegenwoordigt immers de staten. Wel nemen ze deel aan de presidentsverkiezingen. Om verwarring met de staat Washington te voorkomen spreken de Amerikanen veelal niet van Washington, maar van Washington, D.C., of kortweg D.C. De stad is genoemd naar de eerste president van de VS, George Washington, en ligt aan de rivier Potomac.
Washington D.C. is als hoofdstad ontworpen, een zogeheten geplande stad. Het oorspronkelijke plan van indeling laat de scheiding der machten (de Trias politica) goed zien: het Washington Monument vormt het middelpunt van een half kruis. Aan het uiteinde van de noordelijke poot van het kruis bevindt zich het Witte Huis, waar de president, als hoofd van de uitvoerende macht, zetelt, en aan het uiteinde van de oostelijke poot bevindt zich het Capitool, waar de wetgevende macht is gevestigd.
|
Donderdag 12 september 2019
 Whitehouse Information Center |
Na een nacht waarin ik erg goed heb geslapen wordt ik om half zeven wakker. Liggend in bed lees ik de krant en de reacties op de appjes die ik gisterenavond voor het slapen gaan heb verstuurd. Iets na achten loop ik het hotel uit om te gaan ontbijten in een broodjeszaak vlakbij het hotel. Hierna begin ik aan het te voet verkennen van de stad. Een ontdekkingstocht die ik begin bij het Whitehouse Visitors Center. Ondanks dat het nog vroeg is staat er al een rij voor de ingang. Dat heeft alles te maken met de strenge toegangscontrole. Net als bij bijna alle andere bezienswaardigheden in Washington Moet je door een veiligheidscheck die op een luchthaven niet zou misstaan. Het informatie centrum valt mij persoonlijk tegen waardoor het mij achteraf gezien bijna nog meer tijd heeft gekost om binnen te komen dan dat ik binnen ben geweest.
 Vietnam Veterans Memorial |
Ik vervolg de wandelroute zoals ik die thuis in de app 'Visit a city' heb uitgezet. Vandaag is het een soort van 'memorial day' voor mij. De route die ik vandaag heb uitgezet loopt langs veel memorials zoals het Vietnam Veterans Memorial, het Lincoln Memorial en het Korean War Veterans Memorial. Bij het Vietnam Veterans Memorial gesprek met een vrijwilliger. Ik vertel hem over mijn reis de Vietnam in 2017 waarbij ik onder andere een bezoek heb gebracht aan Mỹ Lai, een dorp waar Amerikaanse soldaten op 16 maart 1968 in waar bloedbad aanrichten en een bijna volledig dorp uitmoorden. Een heel ander gesprek voer ik even later bij het Korean War Veterans Memorial. Als ik een vrijwilliger vertel dat ik uit Nederland kom geeft hij direct aan te weten dat Nederlandse soldaten meevochten tijdens de Koreaanse oorlog. Hij neemt me mee naar een brede rand waarin de namen van de landen gegraveerd zijn die meevochten en laat me zien waar de Nederlandse slachtoffers herdacht worden. Op zijn beurt wil hij graag iets van mij weten. En dat is hoe het land waar ik vandaan kom nu eigenlijk heet; Holland of the Netherlands? Hij zegt begrepen te hebben dat Holland maar een deel van het land is. Is vertel hem dat de officiële naam van het land Nederland (in het Engels Netherlands) is en dat er twee provincies zijn die Holland heten, Noord- en Zuid-Holland, maar dat het land in het buitenland vaak Holland wordt genoemd. Iets waar volgens mij de meeste Nederlanders geen probleem mee hebben. Of toch wel? Want kort nadat ik terug ben in Nederland verschijnen er berichten in de pers dat de ministeries van Buitenlandse Zaken en Economische Zaken willen dat Nederland in het buitenland bekend komt te staan als The Netherlands. Holland zou te veel het beeld oproepen van tulpen, molens, kaas en wiet.
 Martin Luther King Jr Memorial |
Aan het begin van de middag eet ik een hotdog en drink ik een colaatje bij de 'Lincoln Retail Refreshments And Gift Shop'. Na deze eenvoudige lunch vervolg ik mijn wandeling langs de diverse memorials met een bezoek aan het Martin Luther King Jr Memorial. De laatste memorial die ik bezoek is het Franklin Delano Roosevelt Memorial. Hierna loop ik via het Washington Monument en het Witte Huis terug naar het hotel.
Aan het begin van de avond loop ik in de richting van het Witte Huis. Mijn plan is eerst ergens te gaan eten om daarna vanuit de Ellipse (een park ten zuiden van het Witte Huis) mooie avondfoto's van het Witte Huis te maken. Het eerste deel lukt. Maar als ik na het eten de Ellipse in wil lopen komen er net twee bewakers aan fietsen die het park afsluiten Een van de mannen heeft het over een 'random closure'. EEn man die ook de toegang wordt geweigerd vertelt me dathet park afsgesloten wordt omdat de president in zijn presidentiële helikopter vanuit Baltimore onderweg is naar huis. In een wijde boog loop ik om het park en het Witte Huis heen in de hoop de presidentiële helikopter te zien landen. Maar helaas. Tegen de tijd dat ik aan de andere kant van het park ben is de helikopter nog steeds niet geland. Ik besluit niet langer te wachten en loop om de afzetting bij het Witte Huis heen terug naar het hotel.
Als ik vlakbij het hotel over het Franklin Square loop zie ik hoe daklozen zich op de bankjes op het pleintje klaarmaken voor de nacht. De meesten zitten nog, maar een enkeling is al gaan liggen. Zelf maak ik mij ook op voor de komende nacht en prijs ik mij gelukkig dat ik niet op een bankje maar in een lekker bed zal slapen.
Vrijdag 13 september 2019
 Capitol Hill |
Ook voor deze tweede dag in Washington heb ik thuis in de app 'Visit a city' een wandeling door de stad uitgezet. Het eerste doel vandaag in Capitol Hill. Onderweg daar naar toe geef ik een dakloze man een paar dollar voor een ontbijt en vraag ik hem hoe het komt dat hij dakloos is. De man zegt in het verleden verkeerde keuzes gemaakt te hebben en vertelt me zijn levensverhaal. Helaas versta ik er weinig van. Wel begrijp ik dat de man in het verleden verslaafd is geweest aan drank en drugs maar dat hij nu al weer een paar jaar clean is.
Bij het Capitool wil ik een rondleiding volgen. Vooraf heb ik geen kaartje gekocht, maar het is gelukkig niet druk. Als ik naar binnen wil wordt ik geconfronteerd met een strenge toegangscontrole. Mijn veldfles met water moet leeg en het zakmes dat in mijn rugzak zit mag niet mee naar binnen. Maar in bewaring geven kan ook niet. Ik wordt gewezen op een aantal grote vuilnisbakken voor het gebouw en krijg te horen dat ik mijn zakmes daar in moet gooien. Jammer. Het is een mooi mes. As ik de klep van de vuilnisbak open zie ik dat er een grote plastic zak in zit. Net onder het deksel duw ik mijn zakmes is een plooi van de vuilniszak. Met een beetje geluk zit hij daar nog als ik weer naar buiten kom.
 Veteranen in het Capitool |
De rondleiding door het Capitool is leuk en leerzaam. In de hal onder de rotunda van het Capitool (de karakteristieke koepel op het Capitool) wordt een grote groep veteranen geëerd en op de foto gezet. Opvallend hoe in een land waar aan de ene kant veteranen met respect behandeld worden ook veel veteranen op straat staan te bedelen. Sommigen van hen zijn dakloos en hebben geld nodig voor eerste levensbehoeften zoals eten en drinken. Anderen vragen een bijdrage om hun medische kosten te kunnen betalen. Iets wat de staat kennelijk niet doet. In de ring onder de rotunda is de geschiedenis van de Amerika weergegeven. Een geschiedenis die volgens de beeldhouwers kennelijk pas begon toen Columbus voet op Amerikaanse bodem zette. Er is geen aandacht voor de tijd die daaraan vooraf ging en voor de native Amaricans die er toen al leefden. In de National Statuary Hall (ook wel de Old Hall of the House genoemd) staan beelden van belangrijke mensen in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Elke staat mag twee beelden leveren voor deze zaal waar de beelden opgesteld staan in een zuilengalerij.
Als ik na de tour weer buiten ben loop ik naar de afvalbak waar ik mijn mes in heb gelegd. Mijn mes zit niet meer in de plooi van de plastic zak waar ik hem achtergelaten heb. Zou hij eruit gevallen zijn? Als een echte clochard duik ik op de kop de kleine, bijna lege afvalcontainer in. Maar mijn mes vind ik niet. Een medewerker van de vuilnisophaaldienst vraagt me wat ik aan het doen ben. Als ik hem vertel dat ik mijn mes zoek geeft hij aan dat ik pech heb. De container is net geleegd.
 National Museum of American History |
Ik vervolg mijn wandeling door de stad. Het valt mij op dat het weer omgeslagen is. Het is een stuk koeler dan gisteren. Gelukkig is het wel droog. Vanaf Capitol Hill loop ik naar het National Museum of American History. Binnen blijkt het een iets ander museum dan ik het verwacht. Ik had verwacht dat er onder andere aandacht zou zijn voor de geschiedenis van de native Americans, oftewel de indianen die op het continent leefden voordat Columbus voet aan wal zette. Maar dat blijkt niet het geval te zijn. Het museum is gewijd aan de moderne geschiedenis van de Verenigde Staten met vooral veel aandacht voor de Amerikanen gedane uitvindingen, de industriële revolutie en het belang van transport in de ontwikkeling van het land. De rest van de dag loop ik door de stad en bezoek nog een paar musea. Maar de strenge toegangscontroles bij alle musea begint mij al snel tegen te staan. Het feit dat alle musea gratis toegankelijk zijn weegt daar niet tegenop. Maar ook op straat is er veel beveiliging. Ik heb al best veel gereisd, maar ben nog niet vaak in een stad geweest waar zoveel politie op straat is dan Washington. Volgens de portier bij het hotel is dat iets van de laatste jaren.
 Het Witte Huis |
's Avonds loop ik, na eerst gegeten te hebben in het gezellige restaurant vlakbij het hotel, weer naar de Ellipse. Vanavond zijn er kennelijk geen bijzonderheden en is het park open. Nu komt mijn monopod (een statief met één poot) en het ruim twee kilo wegende teleobjectief die ik meegenomen heb naar de Verenigde Staten goed van pas. Dankzij deze hulpmiddelen lukt het mij om een paar mooie avondopnames van het Witte Huis te maken. Terwijl ik druk bezig ben met het maken van foto's gaat vlak voor mij een zwaailicht aan en begint een alarm te loeien. De beveiliging zal toch wel het welschil kunnen zien tussen en camera met teleobjectief op een statief en een geweer op statief? als even later zwaailamp en sirene weer uitgaan ben ik klaar met het maken van foto's van het Witte Huis.
Teruglopend naar het hotel maak ik nog een paar mooie avondopnames van mooi verlichte gebouwen. Al met al een mooie afsluiting van een geslaagde tweede dag in Washington.
Hotel: |