Kampie.info
Reisverslag Vietnam
Da Lat
Da Lat is vooral een hele leuke voor liefhebbers van actie en avontuur. Zo zijn in de omgeving van Da Lat meerdere watervallen die je kunt verkennen. Deze kun je met een georganiseerde tour bezoeken, of je rijdt er gewoon zelf heen op de scooter. Dit is extra leuk in het regenseizoen, dan stroomt er aanzienlijk meer water naar beneden. Een van de leukere activiteiten die je in Da Lat kunt ondernemen is canyoning. Hierbij abseil je naar beneden door een waterval. Erg leuk om te doen. Dit kun je het beste via een tour boeken in Da Lat zelf. Als je tour van een dag boekt spring je ook van een 7 of 11 meter hoge waterval af, kun je zwemmen in de waterval en glij je met de stroming een stuk met de waterval mee. Zelf heb ik gekozen voor een rustiger manier om die ene dag dat ik in Da Lat was door te brengen. Ik heb een mooie wandeling door de stad gemaakt en diverse bezienswaardigheden bezocht.
|
Zondag 17 december 2017 - Verkoeling in Da Lat
Als ik na aankomst in Da Lat uit de bus stap valt het mij direct op dat het aan de temperatuur goed te merken is dat we hier op zo'n 1.500 meter hoogte zitten. Het lijkt zoals een groepsgenoot zegt alsof ze buiten de airco aan hebben gezet. Lijkt mij ideale omstandigheden om morgen de stad te verkennen.
Als ik even later Da Lat inloop ik naar het centrum. kijkend naar een plattegrond van de stad heb ik het idee dat het niet ver lopen is. En dat idee blijkt te kloppen. En aangezien alle bezienswaardigheden hier volgens mij op loopafstand liggen heb ik mij niet opgegeven voor de citytrip per bus die morgen wordt georganiseerd. Lopend een stad verkennen is toch veel leuker dan met de bus.
 Avondmarkt |
Na een tijdje over een leuke en beetje chaotische avondmarkt gelopen te hebben ga ik eten bij een eettentje vlakbij de markt. Ik bestel een BBQ-rund met een biertje. Om me heen zitten alleen maar Vietnamezen. En als het eten dan ook nog eens goed smaakt ben ik blij met mij keuze. Leuk is ook de maner hoe het eten wordt geserveerd. Op tafel wordt een kleine barbecue gezet. Het vlees wordt rauw op tafel gezet en terplekke barbecue je het vlees op de mini barbecue. Als de barbecue op een bepaald moment wel erg heet wordt wijst een Vietnamees die aan de tafel naast me met z'n familie zit te barbecueën me op een klein rond knopje aan de zijkant van de barbecue. Hiermee blijk je de ventilator de lucht over de gloeiende kolen blaast harder of zachter te kunnen zetten. Op die manier kun je de temperatuur van de barbecue regelen.
Na het eten loop ik rustig terug naar het hotel. Onderweg kom ik langs een schoolplein waar op dat moment een bijeenkomst is. Ik zie nog net het laatste stukje van een drakendans. Na de dans wacht ik vol verwachting af wat er nog meer gaat komen. Maar dat blijken toespraken te zijn. Mogelijk leuk voor de aanwezigen, maar niet voor mij.
Terug in het hotel surf ik wat op het internet en social media. Op Twitter zie ik een link naar de livestream van de basketbalwedstrijd van het Zwolse Landstede Basketbal tegen Aris uit Leeuwarden. Even later lig ik op een hotelkamer in Vietnam naar een Nederlandse basketbalwedstrijd te kijken. Een wedstrijd die ruim door Landstede wordt gewonnen. Een mooie afsluiting van de dag.
Maandag 18 december 2017 - Wandelen door Da Lat
Toen ik gisterenavond ging slapen nam ik mijzelf voor om vanmorgen eerst eens lekker uit te slapen. Maar mede dankzij de niet al te verduisterende gordijnen op de hotelkamer ben ik om half zeven al klaar wakker. Ik sta op en ga ontbijten. Bij het ontbijt tref ik een aantal groepsgenoten die zich hebben aangemeld voor de citytour met de bus. Zelf heb ik ervoor gekozen om de stad te voet te gaan verkennen. Een aantal groepsgenoten is niet te spreken over de rijstijl van onze buschauffeur. Wat mij betreft een steeds terugkerend iets tijdens dit soort reizen. Zelf heb ik mij niet gestoord aan de rijstijl van onze chauffeur. En persoonlijk ben ik altijd blij met een lokale chauffeur die zich aanpast aan de voor ons soms vreemde plaatselijke gebruiken in het verkeer. Ik zou het pas gevaarlijk vinden als je hier een Nederlandse chauffeur met een Nederlandse rijstijl achter het stuur zou zetten.
 Palace hotel |
Na het ontbijt verlaat ik het hotel en begin ik aan mijn wandeling door Da Lat, een wandeling om het centraal in de stad gelegen Xuan Huongmeer. Vanuit het hotel loop ik eerst naar de in 1942 gewijde kathedraal en het schuin tegenover de kathedraal gelegen, in 1922 gebouwde Da Lat Palace hotel. Een mooi gebouw met mooie witte muren. Het plaatje wordt compleet gemaakt door een mooie oude Citroën die voor het hotel staat.
 Winkel in grafstenen |
Ik loop verder door de stad in de richting van het oude spoorwegstation, Ga Da Lat. Maar de bezienswaardigheden die ik vandaag bezoek zijn niet het echte doel van mijn wandeling. Mijn echte doel is om de stad te ontdekken en er een klein beetje achter te komen wie de inwoners van deze stad zijn en hoe ze leven. Dat lukt aardig. Zo kom ik vlak voordat ik bij het station ben bij langs een winkel in grafstenen. Later op de dag loop ik langs een winkel in doodskisten. Bijzonder om te zien.
 Stationsgebouw (1938) |
Als ik over het pleintje voor het station naar het stationsgebouw loop begint een man hard op z'n fluitje te blazen. Als ik zijn kant op kijk wijst hij naar een klein gebouwtje. Het blijkt dat ik hier eerst een kaartje moet kopen voordat ik het in 1938 gebouwde station in mag. Het oude station blijkt een populaire bestemming te zijn bij analfabeten. Anders kan ik niet verklaren dat zoveel mensen bovenop een oud locomotief te klimmen waar een bordje bij staat waarop aangegeven staat dat het verboden is op op de locomotief te klimmen.
Als je zoals ik vandaag te voet een stad verkent kom je soms heel onverwacht mooie juweeltjes tegen. Zo ook vandaag. Lopend langs het meer zie ik een eindje verderop, zo te zien bovenop een heuvel, een tempel liggen die op geen van de twee kaartjes van de stad die ik bij mij heb staat aangegeven. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt en ik loop er naar toe. Het blijkt de Tịnh Xá Ngọc Tín tempel te zijn. En als je zoals ik vandaag doe eens een wandeling rond het meer in Da Lat gaat maken, dan adviseer ik je zeker om even deze aan de noordoostkant van het meer gelegen tempel te gaan bekijken.
 Kinderen moeten een helm dragen tijdens het rijden op motorfietsen, bromfietsen of elektrische fietsen |
Met net zo goed als je tijdens een wandeling door een onbekende stad soms een onverwacht cadeautje krijgt zijn er ook plekken die tegenvallen. De bloementuin Da Lat waar ik hierna naar toe loop valt wat mij betreft in die laatste categorie. Al staan er in de bijbehorende beeldentuin wel een paar mooie beelden. Lopend door de stad valt mijn oog op grote billboards waarop zo te zien het dragen van een valhelm wordt gepromoot. En kennelijk werkt deze actie want ook vandaag valt het mij weer op hoeveel mensen hier een valhelm dragen als ze op een bromfiets zitten. Als ik later de tekst die op de afbeelding staat invoer in Google translate blijkt er het volgende te staan; Kinderen moeten een helm dragen tijdens het rijden op motorfietsen, bromfietsen of elektrische fietsen.
Na het bezoekje aan de bloementuin ga ik op een terrasje aan de rand van het meer zitten om iets te drinken. De hele dag is het heerlijk weer om een mooie stadwandeling te maken, zonnig en niet te warm. Maar hier in de schaduw en in de wind is het best fris. Mijn aandacht wordt getrokken door twee jonge vrouwen die aan een tafeltje zitten. Geheel passend in deze tijd hebben deze dametjes geen aandacht voor elkaar maart zijn elk voor zich bezig met het maken van de ene selfie na de andere. De enige vorm van interactie tussen de twee is dat ze soms een gemaakte selfie aan de ander laten zien die dan direct net zo'n selfie probeert te maken.
 Linh Son pagode |
Ik wandel verder. Eerst nog een stukje langs het meer, maar dan buig ik af in noordelijke richting omdat ik de Linh Son pagode wil gaan bekijken. Opnieuw wat mij betreft een absolute aanrader als je ooit in de buurt bent. Als ik een foto maak van de toegangspoort stopt er een motorrijder naast me. De man probeert mij over te halen hem in te huren voor een ritje op de motor door de omgeving of naar de volgende plaats waar ik naar toe wil. Vriendelijk bedankt ik voor het aanbod. Maar de man is vrij vasthoudend en blijft aandringen. Gelukkig blijft hij bij de poort staan als ik het terrein op loop. Ik realiseer me dat dit de eerste keer in Vietnam dat iemand aan blijft dringen. Iets wat in andere landen waar ik ben geweest soms heel gebruikelijk is, maar in Vietnam wordt meestal niet aangedrongen als je een aanbod afslaat.
 Villa Hang Nga (Crazy house) |
Na de pagode bekeken te hebben loop ik in de richting van de stadsmarkt. Daar aangekomen loop ik naar de villa Hang Nga (Biet Thu Hang Nga), in de volksmond 'Crazy House' genoemd. Dit huis dat meer lijkt op een decorstuk uit een Star Wars film is ontworpen door de kunsternares Dang Viet Nga. Het grootste deel van het huis (waaraan nog steeds gewerkt wordt) is voor het publiek geopend. In een klein voor publiek afgesloten deel schijnt de kunstenares te wonen. Ik kijk mijn ogen uit en kan mij als hobbyfotograaf helemaal uitleven in dit driedimensionale kunstwerk. Ik dwaal door smalle gangetjes en loop over hoge en smalle loopbruggen waarop het moeilijk is om elkaar te passeren. Al met al niet de meest ideale omgeving met iemand met hoogtevrees zoals ik, maar mijn nieuwsgierigheid wint het gelukkig van mijn angst. Bij het passeren van een aantal andere toeristen op een hoge en smalle loopbrug valt mijn waterfles naar beneden. En wat ik ook probeer, het lukt mij niet om het kleine pleintje waar de fles ligt te bereiken. Blijk ik hem net te hebben laten vallen boven het voor publiek afgesloten deel. Gelukkig is een personeelslid bereid om mijn fles op te halen.
De bezichtigen van het Crazy House is de afronding van mijn rondwandeling door Da Lat. Ik loop terug naar het hotel waar ik eerst even onder de douche stap om daarna even op bed uit te rusten van een mooie maar ook vermoeiende dag.
 Stadsmarkt |
Rond half zeven loop ik naar het centrum om te gaan eten. Ik neem mijn fotocamera en monopod mee omdat ik na het eten in het centrum een aantal avondopnames wil maken. Omdat ik vandaag geen zin heb om bij een straatstalletje te gaan eten besluit ik op zoek te gaan naar een van de restaurants die de Lonely Planet adviseert. De eerste, de Windmills blijkt een koffiezaak en geen restaurant. Erboven zit wel een pizzeria, maar dat is niet wat ik zoek. Het tweede restaurant (Goc Ha Tanh Le Rabelais) ziet er heel wat beter uit maar zit zo van buiten af te zien behoorlijk vol. Ik loop naar binnen om te kijken of er ergens (in een hoekje) nog een plekje vrij is voor één persoon. De eigenaar geeft aan dat ik aan het eind van een rij tafeltjes die in het midden van de zaak staan kan gaan zitten. Met moeite wurm ik mijn lange benen onder het lage tafeltje. Langs de muren staan hogere tafels, maar die zijn allemaal bezet. Aan een zo'n tafel zitten twee groepsgenoten. Zij hebben al gegeten en staan op het punt om af te rekenen. Als zij even later de zaak verlaten mag ik van de eigenaar aan deze hogere en daardoor beter bij mijn lengte passende tafel gaan zitten.
Na lekker gegeten te hebben loop ik naar het centrum waar ik bij en op de avondmarkt een aantal foto's maak. Hierna loop ik terug naar het hotel. Op mijn kamer laat ik me op bed vallen. Moe terugkijkend op een mooie dag.
| Vorige | Volgende |