Kampie.info
Reisverslag Vietnam
My Son en Hoi An
Ongeveer veertig kilometer ten zuidwesten van Hoi An bevindt zich het tempelcomplex My Son. Deze site met restanten van een heiligdom uit de Cham-tijd staat sinds 1999 op de Werelderfgoed lijst van UNESCO. Tijdens de dynastie van de Champa was het een keizerlijke stad. My Son is gebouwd tussen de 4e en de 12e eeuw. Het hindoe heiligdom is een groot complex, bestaande uit meer dan 79 religieuze gebouwen, onder andere tempels en torens die onderling verbonden zijn door ingewikkelde ontwerpen van rode baksteen. Het belangrijkste gebouw is de toren die gebouwd is als woonplaats voor de goden, met name Shiva. De architectuur in My Son is één van de belangrijkste toeristische attracties in de provincie Quang Nam.
|
Zondag 24 december 2017 - Uitstapje naar My Son
Rond half zeven vertrek ik met het grootste deel van de groep voor een optionele excursie naar My Son. In een andere bus, met een andere chauffeur en gordijntjes voor de ramen. Maar ook met een andere gids, meneer Chin. Thanh zwaait ons uit en blijft achter in Hoi An waar hij gaat proberen een oplossing te vinden voor de groepsgenoot die in Quy Nhon zo onverstandig was om met haar fotocamera in zee te gaan staan om de golven te fotograferen en die voordat ze het wist met camera en al onder water verdween. Zelf kwam ze zonder problemen weer boven water, maar dat kan van haar camera niet gezegd worden.
 Toegangspoort |
In de bus naar My Son realiseer ik mij pas hoe we het als groep getroffen hebben met Thanh als reisbegeleider. Al vanaf het moment dat Thanh meneer Chin aan ons voorstelt is het voor mij duidelijk dat meneer Chin zichzelf graag hoort praten. In de bus raakt hij niet uitgepraat. Nadat we eerst zijn leeftijd hebben moeten raden vertelt hij trots dat hij al 64 is maar dat iedereen hem jonger schat. En kan zijn praten mij al niet boeien, hij wordt pas echt irritant als hij gaat zingen. Je zal toch vier weken met deze clown door Vietnam moeten reizen. Maar aan de andere kant heb ik medelijden met hem als hij het geld voor de entree wil inzamelen zodat hij in een keer voor de hele groep kaartjes kan kopen en een aantal groepsleden denken dat dat niet klopt omdat de entree onderdeel zou zijn van de prijs die we vooraf voor deze excursie hebben betaald. Dat hebben ze overigens verkeerd. de prijs van 15 euro per persoon is exclusief entree.
 Dansvoorstelling |
Na ruim een uur rijden komen we aan bij My Son. Mijn hoop nu even van de al maar door ratelende meneer Chin verlost te zijn wordt de bodem ingeslagen als hij ons meeneemt naar een klein museum vlakbij de ingang. Hier vertelt meneer Chin ons (ongetwijfeld met de beste bedoelingen) over de geschiedenis van dit voormalige tempelcomplex. Na een kort bezoek aan het museum rijden we in groene elektrisch aangedreven karretje naar de twee kilometer verderop gelegen site. Maar voordat we de oude tempels kunnen bekijken neemt meneer Chin ons eerst mee naar een hal waar dans- en muziekvoorstellingen worden gegeven. Maar wat mij pas echt als muziek in de oren klinkt is dat meneer Chin hier zegt dat we verder op eigen gelegenheid het complex mogen verkennen.
 My Son |
Na een tijdje naar de voorstelling gekeken te hebben ga ik doen waarvoor ik gekomen ben, de tempels en torens bekijken. Gelukkig is het inmiddels droog geworden terwijl het toen we hier naar toe reden bijna de hele tijd regende. De oude tempels en torens liggen verspreid over een groot gebied en zijn verdeeld in een aantal groepen. Al met al erg mooi om te zien. Minder mooi is dat het aan het eind van de ochtend hard gaat regenen. Lopend door de regen moet ik denken aan Thanh die vanochtend in Hoi an beweerde dat we geluk hadden met het weer omdat het op het moment dat de zon schijnt erg warm kan zijn in het door bergen omsloten dal waar My (mooie) Son (berg) ligt.
Op de terugweg naar Hoi An is 'Uncle Chin' opvallend stil. Dat wil zeggen totdat we bijna terug zijn bij het resort. Dan begint hij een afscheidslied voor ons te zingen. Een lofleid over Ho chi Minh. Dat hij niet de enige Vietnamese gids is die dit meent dit lied voor een groep toeristen te moeten zingen blijkt wel uit het de vele filmpjes met zingende gidsen die op YouTube staan. Met het zingen bereikt meneer Chin een ding en dat is dat ik mij realiseer dat ik hem nog liever hoor praten.
Bij de ingang van het resort staat Thanh op mij te wachten. In zijn hand houdt hij de was die ik gisterenochtend heb afgegeven. Aaleen nu schoon en netjes opgevouwen. En tot mijn verbazing droog. Hoe is ze dat gelukt met dit weer? Thanh heeft de 70.000 dong voorgeschoten. Na hem terugbetaald te hebben loop ik naar mijn kamer. Onderweg naar mijn kamer wordt mijn aandacht getrokken door valse zang en harde muziek. Als ik ga kijken wat er aan de hand is zie ik dat er een trouwfeest aan de gang is. En laten we het er maar op houden dat de vals zingende zanger bedoeld is om kwade geesten te verjagen.
In de oude stad besluit ik om de laatste voucher van mijn combikaartje te besteden aan een bezoek aan het huis van Duc An. Dat blijkt een geode keus. De rest van de middag dwaal ik wat door de oude stad van Hoi An. En gelukkig blijft het de hele middag droog. Sterker nog, af en toe breekt zelfs even de zon door. Dat laatste is ook direct aan de temperatuur te merken. Heerlijk! Ik loop ook nog even naar de markthal om deze te bekijken terwijl het licht binnen brandt.
Tegen de tijd dat het donker wordt zoek ik een tafeltje in een restaurant met uitzicht op de rivier. Op advies van de ober bestel ik een visgerecht. Red Snapper bereid in bananenblad. Heerlijk! Als ik na het eten terugloop naar het resort krijg ik de indruk dat de jeugd van Hoi An gaat stappen op deze kerstavond.
Terug op het resort blijkt de bruiloft nog steeds in volle gang. De muziek nu iets zachter, maar de zang is nog net zo vals.
| Vorige | Volgende |