Kampie.info
Reisverslag Vietnam
Sa Pa -Trekking
Wanneer je een rondreisdoor Vietnam gaat maken is een trekking door de vallei van Sa Pa zeker iets wat niet in je route mag ontbreken. Hiervoor moet je wel naar het uiterste noorden van het land want Sa Pa ligt tegen de grens met China. Het gebied bevat indrukwekkende rijstterrassen, kleurrijke bewoners en de hoogste berg van Vietnam, de Fansipan.
In Sa Pa zal het je geen moeite kosten om een trekking regelen. In het dorp lopen net zo veel gidsen als toeristen op straat. De gidsen met traditionele kleding worden Hmong vrouwen genoemd. Wanneer je wordt gedropt in de stad is de kans groot dat je gelijk door ze wordt aangesproken. Een deel van deze vrouwen hebben geen licentie om de trekking te doen. Dit betekent niet direct dat de trekking niet goed zal zijn. Vaak kun je vanuit je verblijf een betrouwbare trekking regelen. Als je van makkelijk houdt kun je vanuit Hanoi op diverse plekken een all in one tour boeken naar Sa Pa.
Hou er wel rekening mee dat het in de Vietnamese winter zeker 's nachts (maar als je zoals ik pech hebt ook overdag) erg koud kan zijn. En uit ervaring weet ik dat het in de winter ook erg mistig kan zijn en de paden erg glibberig. Een paar wandelstokken is dan zeker geen overbodige luxe
|
Donderdag 28 december 2017 - Glibberen en glijden
 Mist in de vallei bij Sa Pa |
Vandaag zal ik met een deel van de groep beginnen aan de tweedaagse trekking door de vallei van Sa Pa. Iets waar ik mij vooraf erg op verheugd heb. Toen het gisterenavond regende had ik er een hard hoofd in, maar als ik vanmorgen opsta zie ik dat het inmiddels gelukkig droog is. Dat valt mee. Wel hangt er een dikke mist in de vallei, maar hopelijk verdwijnt die in de loop van de ochtend.
Om half negen beginnen we aan de trekking .Op mijn rug zit een rugzak met daarin een deel van mijn foto spullen, een schoon en warm shirt en toiletartikelen. Voldoende om de komende twee mee door te komen. Onder aanvoering van een lokale gids lopen we vanaf het hotel, door het dorp naar de andere kant van het dorp. Tot nu toe lopen we over verharde wegen en is er niets aan de hand. Dat verandert als we net buiten het dorp de weg verlaten en verder lopen over ........ Tja, over wat eigenlijk? Waar we lopen wil ik niet eens een pad of paadje noemen. Glibberend en glijdend dalen we af naar het dal. En dan te beseffen dat dit nog niet eens een van de moeilijker stukken van de trekking zal blijken te zijn.
 Trekking in de mist begeleid door vrouwen uit het dorp |
Al snel worden we vergezeld door een groep vrouwen die in het dorp wonen waar we gaan lunchen. Toeval dat zij ook net naar het dorp lopen? Later zal blijken dat er geen sprake is van toeval, maar van een vooropgezet plan van de dames. De vrouwen helpen ons op de moeilijke stukken. Maar doordat de rode klei een gladde laag onder mijn wandelschoenen vormt ga ik ondanks de hulp van twee dames twee keer hard onderuit. Het gevolg; een flinke schaafwond op mijn rechter onderarm, wat blauwe plekken en een gekneusd ego.
In de loop van de ochtend komen we aan bij een uitzichtspunt. Dat wil zeggen, een plek waar je een mooi uitzicht over de vallei hebt als er geen mist is. Maar vandaag hangt er een dikke mist in de vallei. Ik had gehoopt dat de mist in de loop van de ochtend zou verdwijnen, maar helaas gebeurd dat niet. Onderweg zie ik meer groepen toeristen. Allemaal begeleid door groepjes Vietnamese vrouwen. Dat kan geen toeval zijn.
Geholpen door twee vrouwen glibber en glij ik verder door de vallei. Aan het begin van de middag zijn we in het dorp waar de dames wonen. Hier blijkt de bedeling van de dames. In het restaurant waar we gaan lunchen proberen ze handgemaakt souvenirs te verkopen. En zeg maar eens nee tegen een vriendelijke dame die je steeds zo goed geholpen heeft. En dus koop ik van mijn beide hulpen een souvenir. Van de een koop ik een handgemaakte etui en van de ander een eveneens met de hand gemaakte kussenhoes.
 Slapen in een homestay |
Na de lunch lopen we het dorp uit en vervolgen we onze trekking. Een eindje buiten het dorp kan gekozen worden tussen een makkelijke en snelle route naar de homestay en een moeilijker en lagere route. Aangezien de groep verdeelt is over wat te doen wordt besloten de groep te splitsen. Een deel van de groep gaat met de lokale gids via de langere route naar de homestay terwijl de rest van de groep met Thanh (onze Vietnamese gids tijdens de hele reis) via de makkelijke route naar de homestay gaan. Zelf kies ik voor de gemakkelijke route.
Bij de homestay maak ik de bemodderde pijpen van mijn afritsbroek schoon en ook mij schoenen ontdoe ik van de meeste modder. Na een tijdje komen ook de mensen die voor de lange route gekozen hebben aan bij de homestay.
's avonds eten we met z'n allen in de homestay. Een verrassend goede en uitgebreide maaltijd. Om negen uur zoeken we onze slaapplekken op. Vandaag was een inspannende dag en morgen moeten we vroeg op.
Vrijdag 29 december 2017 - Terug naar Sa Pa
 Keuken in de homestay |
Vlak naast de homestay, aan de kant waar ik slaap staat een boom. Geen probleem. Bomen maken geen lawaai. Maar dat geldt niet voor de haan die in deze boom slaapt. Een haan die het kennelijk nodig vindt om al om vier uur 's ochtends, ongeveer twee uur voordat het licht wordt, besluit om te gaan 'proefkraaien'. Gelukkig is het een korte warming-up. Ik val weer in slaap en moet als ik om half zes wakker wordt naar het toilet. Als ik de homestay uitloop denk ik dat ik het hoor het geluid van vallend water. Regent het? Wordt de tweede dag van de trekking de zoveelste regendag tijdens deze reis? Gelukkig blijkt het geluid dat ik hoor het geluid van een kleine waterval te zijn. Na mijn blaas geleegd te hebben ga ik weer liggen totdat het om zes uur tijd is om op te staan.
 De weg naar Sa Pa |
Een half uurtje later zitten we als groep te ontbijten. Pannenkoeken met honing en bananen. Heerlijk! Weer een half uurtje later is het tijd om aan de tweede dag van de trekking te beginnen. Maar wat doen we? kiezen we voor een korte en gemakkelijke route of voor een langere en moeilijker route. Opnieuw wordt de groep opgesplitst en net als gisteren sluit ik mij opnieuw aan bij het deel van de groep dat voor de gemakkelijke route kiest. We lopen over de weg naar de plek waar de bus waarmee we terug zullen rijden naar het hotel ons op zal pikken. Maar de gemakkelijke route blijkt een wel erg gemakkelijke en vooral erg korte route. Al snel zijn we op de plaats waar we op de anderen en op de bus moeten wachten. WE spreken met Thanh af dat hij op deze plek zal blijven terwijl wij over de de weg verder lopen in de richting van Sa Pa.
Net als gisteren hang er ook vandaag een dikke mist in de vallei. Grote verschil is echter dat de mist vandaag wel af en toe even openbreekt waardoor we van tijd tot tijd een mooi uitzicht hebben over het dal. Als we nog zo'n vijf kilomer van Sa Pa zijn haalt de bus ons in. WE stappen in en rijden naar het hotel in Sa Pa waar onze bagage nog staat. Ik de lobby van het hotel trek ik een schoon en vooral droog shirt aan waarna het al weer tijd is om in de bus te stappen en op weg te gaan naar Ha Giang.
| Vorige | Volgende |