Kampie.info

Reisverslag Zuid-India



Vlag India

Week 2

Van 14 december 2003 tot en met 11 januari 2004 heb ik een 29-daagse rondreis door het zuiden van India gemaakt. Deze reis heb ik geboekt bij Koning Aap in Amsterdam. Hieronder volgt een verslag van de tweede week van deze reis.


Maandag 22 december 2003 - een onvergetelijke massage in Thekkadi

Een erg kromme slagboom markeert de grensovergang tussen de deelstaten Tamil Nadu en Kerala. Even over de grens ligt Thekkadi (Kumily). Een klein dorp is een klein dorpje in de Caramom Hills. In de omgeving vind je veel rubber, koffie, thee en specerijen plantages. Ook het Periyar Game Sanctuary, een natuurreservaat rond een groot kunstmatig meer, ligt in de omgeving van Thekkadi.

Volgens Sibren zit er in het dorp een hele goede massagesalon waar Ayurvedische massages gegeven worden. In de 'massagesalon' (stel je hier niet teveel bij voor) besluit ik te gaan voor een 'Ayurvedic Abhyanga. Voor 500 Rupee krijg je dan een volledige behandeling bestaande uit een massage van de spieren, een hoofdmassage en een medicinaal Ayurvedisch stoombad. Bij de massage wordt gebruik gemaakt van verschillende aromatische oliën. Voor het stoombad moet je in een grote vierkant houten kist gaan zitten waarbij alleen je hoofd, via een rond gat boven in de kist, buiten de kist uit steekt. Vlak naast deze kist staat een ketel met water op een gasbrander. De stoom die uit deze ketel komt wordt via een slangetje de kist in geleid. Al met al duurt deze behandeling ongeveer 85 minuten. Kom je hier ooit in de buurt, dan is het zeker een aanrader.

De eerste nacht in Thekkadi slaap ik opvallend goed. Niet alleen is de rust in Thekkadi een genot na de drukte van een aantal steden, maar in de heuvels koelt het 's nachts behoorlijk af. Voor het eerst deze vakantie slaap ik dan ook onder een deken.

Dinsdag 23 december 2003 - Op ontdekkingstocht over het platteland van Tamil Nadu

IndiaVanmorgen heb ik mij aangemeld voor tocht per jeep over het platteland van Tamil Nadu. Dit betekent dat we opnieuw de grensovergang met de kromme slagboom over moeten. En opnieuw verbaas ik me over de grote mate van ongeorganiseerdheid waarmee grote aantallen bussen en vrachtauto's de grens trachten te passeren. Onderweg brengen we o.a. een bezoek aan een kokosfabriek, een in aanbouw zijnd beeld en een badplaats bij een waterval in een voor Hindoes heilige rivier. Op de terugweg stoppen we aan het begin van een klein dorpje. Lopend door het dorpje trekken we nog veel meer aandacht dan per jeep. Samen met Ron bezoek ik de plaatselijk basisschool. Op deze school zitten in totaal 1255 leerlingen, verdeeld over 30 klassen. De kinderen zijn dol enthousiast als ze ons zien en natuurlijk willen ze allemaal wel op de foto. Arme onderwijzers. Wat zal het de rest van de dag moeilijk geweest zijn om nog les te geven.

's Middags maak ik een boottocht van ongeveer twee uur over het kunstmatige meer in het Periyar Game Sanctuary. Veel wild zien we niet, wel veel andere boten met heel veel andere toeristen (vooral Indiërs).

Woensdag 24 december 2003 - Tussenstop in Alleppey

Als ik 's middags op het strand van strand van Alleppey (Alappuzha) loop bedenk ik me dat, hoewel de zee er hier niet anders uit ziet, ik naar een andere zee kijk dan in Mamallapuram. Van de aan de Golf van Bengalen grenzende oostkust van India, zijn we via de heuvels in het binnenland, inmiddels naar de aan de Arabische Zee grenzende westkust van India getrokken. Op het strand van Alleppey liggen een aantal visserbootjes en langs het strand staan de eenvoudige huizen van de vissers. Alleppey heb ik verder niet echt verkend. De belangrijkste reden waarom wij Alleppey aandoen is dat morgen hier onze boottocht over de backwaters van Kerala begint.

Donderdag 25 december 2003 - In een houseboat over de backwaters van Kerala

HouseboatNiet op een 'kuttavalam' (huisboot), maar op een 'rondvaartboot' met twee dekken maken we vandaag een tocht over de binnenwateren van Kerala. Niet zo romantisch, wel zo praktisch. Een dag een op backwaters is vooral een dag van relaxen, kijken en genieten van alles wat je ziet. En er is veel te zien. Zo zie ik o.a. een man die schelpen opduikt va de bodem van een van de vele kanalen. Het zijn de armste mensen, mensen die geen geld hebben om visgerei te kopen, die zich met deze vorm van visserij bezighouden. Een heel andere manier van vissen is het vissen met Chinese visnetten waarvan wij er onderweg ook een aantal zien. Heel mooi om te zien vind ik ook de school kwallen waar we op een gegeven moment tussen door varen. Spreek je bij kwallen overigens ook van een school? Of is het een groep of een troep? Hoe dan ook, maar even niet met de handen in het water.

Niet alleen in en op het water is veel te zien. Ook het sterk gevarieerde landschap, het leven op de wal en het grote aantal vogels in de lucht (vooral veel visarenden) zorgen er voor dat er altijd wel iets moois te zien is.

Rond kwart voor vier 's middags hebben we het eindpunt van onze boottocht bereikt. In een klein dorpje gaan we aan wal. Hier zullen we opgehaald worden door een busje waarmee het nog ruim een uur rijden is naar Varkala. Zullen? KeralaMaak daar maar zouden van. De bus waarmee we naar Varkala zouden gaan is namelijk nooit gekomen. Sibren weet echter een ander busje te regelen dat ons naar Varkala brengt. Rond acht uur arriveren we bij ons hotel in Varkala. Hier zou voor de complete groep een visschotel uit de tandori-oven geserveerd worden. Zoals al eerder aangegeven, is het niet aan te raden om met grote groepen uit eten te gaan in India. Zo ook vanavond. Het restaurant wil iedereen gelijk bedienen. De capaciteit van de oven is daar echter niet op berekend. Het gevolg, spiesen met vis die al klaar zijn worden naast de oven neergezet waardoor het eten koud is als het uiteindelijk wordt opgediend. Ondanks dat de vis koud is, is het nog wel goed te proeven dat ze goed gekruid is. Stel je eens voor als deze maaltijd warm geserveerd was.

Ik heb het op dit moment even helemaal gehad met de manier waarop alles hier gaat. Hier brengt zelfs een optreden van het plaatselijke Leger des Heils geen verandering in. Ik besluit dan ook maar naar bed de gaan. Als ik op de kamer kom liggen er geen lakens op het bed. Dus eerst nog maar even lakens regelen en dan, eindelijk slapen.

KeralaVrijdag 26 december 2003 - aan de 'special tea' in Varkala

Varkala is totaal anders dan het India dat ik tot nu toe gezien heb. Wat direct opvalt is het grote aantal westerse toeristen. Vooral bij jongeren (backpakkers) en Italianen lijkt Varkala een populaire bestemming. En, eerlijk is eerlijk, ik kan ze geen ongelijk geven.

Wil je het toerisme 'ontvluchten', dan is dat geen enkel probleem. Je hoeft maar 10 à 15 minuten langs het strand te lopen en je komt bijna geen toerist meer tegen. Je loopt dan heerlijk rustig tussen de palmbomen door lang de zee. Soms over een klif, soms over (bijna) verlaten kleine zandstrandjes. Helaas zie je ook hier de eerste tekenen van het opkomende massatoerisme. Nu is het gelukkig allemaal nog kleinschalig, maar of dat zo blijft?

Ook in Varkala zie ik weer opvallend veel visarenden. Vooral als je boven op een klif staat en een visarend op ooghoogte voorbij komt zweven op de thermiek is dat een schitterend gezicht. Wat verder opvalt aan Varkala? De 'special tea' die ze hier op veel plaatsen verkopen. Schuimende thee, zonder suiker. Veel restaurants hebben namelijk geen vergunning om bier te mogen verkopen omdat een dergelijke vergunning erg duur en dus niet rendabel is. In plaats van bier verkopen ze dan vaak 'special tea'. Dit is bier geserveerd in een theepot en je drinkt het ook uit een theekopje. Niet de manier waarop de smaak van bier het best tot zijn recht komt, maar toch wel lekker.

Trei in Zuid-IndiaZaterdag 27 december 2003 - Met de tein naar Kochi

Een rondreis door India is voor mij niet compleet zonder één of meer treinreizen. Vandaag staat de eerste treinreis van de vakantie op het programma. In ruim vier uur gaan we met de trein van Varkala naar Kochi. Omdat de afstand voor Indiase begrippen kort is en we volledig overdag reizen is het niet mogelijk om vooraf kaartjes te kopen en vaste plaatsen te reserveren in de trein. Als we in de trein stappen is het nog vrij rustig in de trein. Het vinden van een zitplaats is dan ook geen enkel probleem. Halverwege dit rit wordt het drukker en dan loop je het risico dat iemand naar je toe komt en je er op wijst dat je op de door hem/haar gereserveerde plaats zit. Je kunt dan weinig anders doen dan je spullen oppakken en een andere plek zoeken.

Samen met Nathalie, Hetty, Bart en Peter en één Indiase vrouw zit ik in een coupé. Halverwege stappen er een aantal Indiërs in de trein die gereserveerde plaatsen hebben. 'Onze' plaatsen. Opstaan dus? Nee er blijkt nog een andere oplossing. Twee Indiërs gaan op de twee bedden boven in de coupé liggen en daarna is het een kwestie van inschikken en kijk, er passen dus wel vijf volwassenen op drie zitplaatsen.

Kathakali danser's Avonds in Kochi bezoek ik een traditionele bezoek ik samen met Bart, Katrien en Mark een traditionele Kathakali dansvoorstelling. Omdat we vrij laat bij de voorstelling aankomen, krijgen we een plaats achter in het zaaltje. Dat past niet in mijn plannen om deze voorstelling op de foto vast te leggen. Ik loop daarom langs het zaaltje terug naar de ingang, naar en plek vlak naast het podium, om vanaf deze plek een paar foto's te maken. Als een Indische man op mij af komt lopen verwacht ik dat hij mij wil vragen of ik terug wil gaan naar de zaal. Niets is echter minder waar. Hij vraagt mij of ik een stoel wil en op mijn bevestigend antwoord haalt hij een stoel voor mij op. Vanaf een wel erg luxe plek vlak naast het podium bekijk en fotografeer ik de voorstelling.

Zondag 28 december 2003 - Sightseeing in Kochi

Meeuwen! Ineens weet ik wat ik mis in India. Meeuwen. Ook op plaatsen waar vis aan land wordt gebracht en waar ik veel meeuwen zou verwachten, zie je in India geen enkele meeuw of meeuwachtige vogel. De positie van de meeuwen wordt in India ingenomen door kraaiachtigen.

Vandaag verken ik al wandelend de wijk Fort Cochin. Op een vrij korte afstand is hier vrij veel te zien. Van de Chinese visnetten tot de imposante pakhuizen in de Bazar Road waar zelfs complete gevels en plafonds te koop zijn. Als ik bij de synagoge aankom is deze net gesloten. Voor de ingang staat echter een groep Indiërs te wachten. Even later gaat de deur open en gaan de Indiërs naar binnen. Ik loop achter hen aan en krijg vervolgens samen met de Indiërs een rondleiding door de synagoge. 's Middags bezoek ik o.a. het Dutch Cemetery en zie ik dolfijnen spelen in de boeggolf van een groot vrachtschip.

Wat mij verder opvalt als ik door Kochi loop? Het grote aantal bruidparen dat ik zie. De zondag blijkt en populaire dag om te trouwen en de periode tussen kerst en oud en nieuw is ook erg populair. Vandaag is het een zondag tussen kerst en oud en nieuw.