Kampie.info
Reisverslag Zuid-India
 |
Week 3
Van 14 december 2003 tot en met 11 januari 2004 heb ik een 29-daagse rondreis door het zuiden van India gemaakt. Deze reis heb ik geboekt bij Koning Aap in Amsterdam. Hieronder volgt een verslag van de derde week van deze reis.
|
Maandag 29 december 2003 - Met de tein naar Tellichery
Op het station van Kochi loopt Sibren met het grootste gedeelte van de groep
naar de plek op perron 1 waar we over ongeveer een half uur op de trein moeten
stappen. Vier groepsgenoten zijn niet direct meegelopen. Twee bezoeken 
nog snel het toilet en twee anderen wachten op de 'toiletgangers'. Op dat moment
komt er een trein binnen op perron 1. een trein die wij niet moeten hebben. Als
de overige vier groepsleden deze trein zien staan en zo snel niemand van de
groep op het perron zien staan, gaan zij er van uit dat dit wel de juiste trein
is. Om te voorkomen dat de trein al gaat rijden terwijl zij nog op het perron
staan, besluiten zij alvast in te stappen en door de trein verder naar voren te
lopen. Rita en Nathalie stappen in de trein en een paar wagons eerder zet Mark
zijn en Katriens rugzak in de trein. Als Mark zelf ook net is ingestapt, begint
de trein te rijden. Mark wil Katrien nog snel in de trein trekken, maar dan ziet
een van de overige groepsleden hen en roept hen toe dat dit de verkeerde trein
is. Mark bedenkt zich geen moment en springt uit de nog langzaam rijdende trein.
De rugzakken blijven achter in de trein. Op het moment dat de trein het station
uit rijdt, zien Rita en Nathalie de rest van de groep op het perron staan.
Verschrikt roepen zij: "Mistake, wrong train". Hierop trekken
verschillende mensen in de trein aan de noodrem waarop de trein gewoon
doorrijdt. Daar verlaat de trein Kochi met aan boord twee groepsleden met hun
bagage en een paar coupés verderop twee rugzakken zonder eigenaar. Even later
wordt Sibren gebeld op zijn mobiele telefoon. Het zijn Rita en Nathalie. Met het
mobieltje van een Indische man in de trein hebben zij Sibren gebeld. 
Het
blijkt dat het eerst volgende station waarin zij zitten zal stoppen en station
is waar de trein die wij wel moeten hebben ook zal stoppen. Als we even later op
dit station aankomen, staan Nathalie en Rita, met hun eigen rugzakken en de
rugzakken van Mark en Katrien al op ons te wachten.
Dit keer hebben we in de trein wel gereserveerde plaatsen, maar reizen we niet Sleeper Class. Dit betekent vooral minder beenruimte. Geen probleem zou je denken. Dan maar af en toe een eindje door het gangpad lopen. Op elk station waar de trein stopt, komen er echter meer mensen in de trein. Als dan ook nog een gezin instapt dat maar liefst twaalf koffers bij zich heeft is het onmogelijk geworden om nog even door het gangpad te lopen. Na een vermoeiende treinreis van ongeveer zeseneenhalf uur, komen we rond zes uur aan in Tellichery.
Dinsdag 30 december 2003 - Met de bus naar Madikeri
Tellicherry is voor ons weinig meer dan een tussenstop op weg naar Madikeri.
Weinig meer, want Tellicherry heeft wel een hele mooie en grote vismarkt. Vanmorgen is er dan ook eerst gelegenheid om de vismarkt te bezoeken voordat we
met de bus 
naar Madikeri gaan. Ondanks het feit dat de combinatie van vislucht en mijn nog
lege maar geen fijne combinatie is, kijk ik mijn ogen uit op de vismarkt.
Na het bezoek aan de vismarkt ga ik ontbijten en dan beginnen we aan de mooie busrit naar Madikeri. Een busrit van ongeveer vijf uur, waarvan het laatste stuk over een erg slechte weg. Het landschap waar we doorheen rijden maakt echter alles goed. Naarmate we hoger komen verdwijnen de palmbomen en zien we steeds meer plantages. Vooral veel koffie-, peper, kardemon en rubberplantages. En opnieuw passeren we een grens. Dit keer de grens tussen Kerala en Karnataka. Bij deze grensovergang is zelfs geen oude kromme slagboom te zien.
's Middags in Madikeri ga ik op zoek naar een bank met een ATM (geldautomaat). Ik vind er twee. Één is stuk en de ander ondersteunt geen Maestro.
Woensdag 31 december 2003 - Hulde aan de uitvind(st)er van de oordoppen
Dit is een goed moment om even stil te staan bij de uitvinder van de oordoppen. Deze man of vrouw verdient wat mij betreft een standbeeld. Ik weet niet hoe een lichte slaper zoals ik anders zo'n reis door zou komen. Zeker als je, zoals wij afgelopen nacht, overnacht in een hotel met veel Indiërs. Hard over gang roepende Indiërs, Indiërs met van vroeg in de ochtend tot diep in de nacht rumoerige kinderen, Indiërs die van vroeg in de ochtend tot diep in de nacht op hun kamer TV zitten te kijken en hierbij testen hoe hard zo'n televisie wel niet kan. Daarom hierbij nogmaals, hulde van de uitvind(st)er van de oordoppen.
De
Abbi watervallen liggen zo'n acht kilometer buiten Madikeri. Samen met Mark en
Katrien ga ik er met een riksja naar toe. Bij de watervallen zien we veel
badende Indiërs en Peter (en ander lid van de groep). Na de watervallen en de
badende Indiërs bekeken te hebben lopen we met z'n vieren terug naar Madikeri.
Als we Madikeri binnenlopen komen we langs een school waar net een
tentoonstelling is. Het blijkt dat verschillende leerlingen, alleen of in kleine
groepjes, werkstukken hebben gemaakt. Natuurlijk moeten we die allemaal bekijken
en krijgen we het verhaal achter elk werkstuk te horen. Één jongen heeft een
werkstuk gemaakt met geld, munt- en papiergeld, uit verschillende landen. Als ik
zie dat hij geen Euro's heeft, bedenk ik me hoe jammer het is dat ik niet een
paar Euromunten bij met heb. Er zitten voldoende Euromunten in mijn rugzak in
het hotel, maar daar heeft deze jongen niets aan.
Ik heb gehoord dat er die middag een feest zou zijn in het gemeentehuis van Madikeri. Als ik die middag dan ook langs het gemeentehuis loop, besluit ik om even binnen te gaan kijken. Het feest blijkt een bijeenkomst van een politieke partij (of een vakbond?). In elk geval zit een zaal vol mensen de kijken naar een groepje mensen op een podium en allen luisteren naar het betoog van de man achter het spreekgestoelte. Omdat deze man een taal spreekt die ik niet versta heb ik geen idee waar hij het over heeft en na vijf minuten naar de man geluisterd te hebben en vooral de mensen in de zaal bekeken te hebben verlaat ik via een zijuitgang het gemeentehuis. Ik loop verder naar een park waar je een mooi uitzicht hebt over het heuvellandschap rond Madikeri. In het park kom ik een onderwijzeres tegen van de school die ik vanmorgen heb bezocht. Zij vertelt mij dat de kinderen erg genoten hebben van ons bezoek. Opnieuw denk ik aan de jongen die een werkstuk over geld van verschillende landen had gemaakt en aan de Euromunten in mijn rugzak. Als ik rond halfzeven terug loop naar het hotel schieten de eerste vuurpijlen al de lucht in.
's Avonds vieren we als groep oud en nieuw rond in kampvuur in de heuvels bij Madikeri. Hierbij genieten we van de muziek van een Indiaas zigeunertrio.
Donderdag 1 januari 2004 - naar school in Madikeri
Het is nieuwjaarsdag en hoewel ik bang ben dat scholen vandaag gesloten zullen zijn, zoek ik wat Euromunten bij elkaar en ga ik terug naar de school die ik gisteren heb bezocht. Toevallig is de eerste onderwijzeres die ik tegenkom de onderwijzeres waarmee ik gisteren in het park heb gesproken. Als ik haar zeg dat ik wat Euromunten bij mij heb voor de jongen met het werkstuk over geld moet ik meekomen naar de kamer van het schoolhoofd. De onderwijzeres wordt weggestuurd om de jongen op de halen. Verbaast, verlegen en misschien ook wel een beetje angstig stapt de jongen even later de kamer van het schoolhoofd binnen. Maar als ik hem de Euromunten geef begint hij van oor tot oor te glunderen. De onderwijzeres wordt opnieuw vergestuurd. Dit keer om een cadeau voor mij te regelen. Even later komt ze terug met een kleine beker zoals die uitgereikt worden bij sportwedstrijden. Op de voet van de beker zit dan ook een sticker met de tekst "L.G. Crescent School (CBSE) Madikeri Annual Sports Day 2003-2004". Hoewel deze reis nog lang niet voorbij is, staat voor mij nu al vast dit mijn mooiste souvenir van deze vakantie zal zijn.
's Middags ga ik samen met een aantal andere groepsleden met de plaatselijke
bus naar de grootste Boeddhistische leefgemeenschap buiten Tibet. Gezien de
rijstijl van de chauffeur zou het mij niet verbazen als hij een liefhebber is
van de Formule 1. Als een waardig Formule 1 coureur neemt hij alle bochten. Op
de achtbank van de bus schuiven we van de ene naar de andere kant. Van tijd tot
tijd komen we zelfs helemaal los van bank en vloer. De Indiërs in de bus lijken
nergens last van te hebben. Het lijkt wel of ze aan hun stoelen vastgeplakt
zitten. Voor een rijdt een toeristenbus die duidelijk over meer vermogen beschikt. Heuvel op loopt deze bus dan ook snel uit op onze bus. Heuvel
af is een heel ander verhaal. Onder aan elke heuvel rijden we weer vlak achter
de toeristenbus.
We komen nog vroeg genoeg aan bij het tempelcomplex om, nadat we eerst een kamer in een guesthouse geregeld hebben, verschillende tempels te bekijken. Op een bepaald moment zien we hoe een grote groep monniken in een van de tempel gaat eten. Hoewel het een vrij grote groep monniken betreft is het vooral de stilte waarmee alles gepaard gaat die mij opvalt.
Na het hotel met de rumoerige Indiërs is het guesthouse een oase van rust. De stilte wordt alleen verstoord door het gebrom van een aggregaat en het geluid van vele krekels.
Vrijdag 2 januari 2004 - Lenige monniken en een stijve Hollander
Met een jaloerse blik kijk ik naar alle Boeddhistische monniken om mij heen
die ogenschijnlijk allemaal bijzonder comfortabel in de kleermakerszit zitten. Zelf zit ik nu ook al bijna een uur in deze houding. Na 10 minuten sliep mijn
rechter voet, na een 
half uur in dezelfde houding gezeten te hebben sliep ook mijn linkervoet en
inmiddels heb ik het idee dat mijn beide benen bij mijn knieën ophouden te
bestaan. Vanmorgen zijn we in alle vroegte opgestaan en hebben we een riksja
genomen naar de 'Gouden Tempel' om hier een gebedsdienst bij te worden. Een
gebedsdienst waarvan we vooraf dachten dat deze niet zo lang zou duren, maar die
inmiddels al bijna een uur aan de gang is. Het is bijna acht uur en omdat we nog
moeten ontbijten en we rond negen uur bij de tempel, door de bus die ons vandaag
naar Mysore zal brengen,
opgepikt zullen worden, verlaten we geheel tegen alle voorschriften in de
gebedsdienst.
Vanaf het tempelcomplex is het nog ongeveer drie uur rijden naar Mysore waar we rond de middag aankomen. Dit betekent dat er 's middags voldoende tijd is om Mysore in te gaan. Omdat het volgens Sibren in het weekend meestal erg druk is in het paleis van de Maharadja omdat dan veel Indiërs het paleis bezoeken. De Indiërs zijn hier zelf waarschijnlijk niet van op de hoogte. Anders kan ik het grote aantal Indiërs dat vandaag het paleis bezoekt niet verklaren.
's Avonds als ik op het dakterras van een hotel zit te eten springen ineens de vonken van de vlak langs het terras lopende elektriciteitsdraden en valt de stroom uit. Lang leve de aggregaat.
Zaterdag 3 januari 2004 - Sightseeing in Mysore
Ook
in Mysore is een markt waar veel groente, fruit en bloemen, heel veel bloemen
verhandeld worden. Nu ik er over na denk, waar komen al die bloemen toch
vandaan. Op markten worden enorme hoeveelheden verhandeld en toch heb ik
onderweg bijna geen bloemenveld gezien. Als ik de markt verlaat is de
ochtend al bijna voorbij. Van de markt loop ik naar het busstation en neem hier
de bus naar Chamundi Hill. Boven op deze heuvel staat en tempel die op zich niet
zoveel voorstelt, maar het hele circus er omheen is erg leuk om te zien. Vanaf
de tempel kun je via een trap met 1.000 treden de heuvel weer afdalen.
Halverwege de trap kom je lang een groot beeld van Shiva's rijdier, de stier
Nandi. Onder aan de trap gekomen heb ik nog zin om een stukje te lopen. In neem
dan ook geen riksja naar het centrum van Mysore, maar wandel lekker rustig
terug.
Terug in het centrum van Mysore loop ik nog wat rond in de tuin van het paleis. Op een groot plein bij het paleis vragen een paar jongens of ze met mij op de foto mogen. Op zich ben ik hier inmiddels wel aan gewend, maar als er een rij ontstaat van Indiërs die met mij op de foto willen is voor mij de lol er snel af.
Zondag 4 januari 2004 - Disneyland in India
Voor de tweede keer deze reis heeft Sibren een busje geregeld om een aantal bezienswaardigheden in de omgeving van de plaats waar we overnachten te gaan bekijken. Vandaag gaan we naar de Hoysala-tempel in Somnathpur, het zomerpaleis van Tipu Sultan in Srirangapattinam, de graftombe van Tipu Sultan en zijn vader Hyder Ali en tot slot een badplaats in een rivier. Ik blijf het vreemd vinden om te zien hoe mannen in hun ondergoed en geheel geklede vrouwen zich baden in een rivier.
's Avonds opnieuw naar het paleis van de Maharadja dat vanavond, zoals elke zondag avond, verlicht is met duizenden lampjes die buiten aan het paleis en aan alle gebouwen rondom het paleis zijn bevestigd. Disneyland in India.